11
Da li ste znali da se kralj Milutin pominje u "Božanstvenoj komediji" Dantea Aligijerija? I to u osmom krugu Pakla...
„Danteovi stihovi koji glase : „e quel di Rascia che male a visto il conio di Vinegia“ odnose se na kralja Milutina. (Na srpskom ovi stihovi zvuče ovako:“I Norveške kralj i Portugalije tu biti će, pa i onaj iz Raške što slabo vidje novac Venecije”), navodi istoričarka Nevena Kovačević na Instagram stranici Putevima srpske istorije.
U nastavku, otkriva nam i razlog zbog kojeg je Aligijeri srpskog vladara „poslao“ u Pakao.
„Dante ovde govori o tome kako se srpski kralj bavio falsifikovanjem novca, tako da zaslužuje da bude u paklu. I to ni manje ni više nego u osmom krugu“, ističe.
Pročitajte još:
„Kralj Milutin je u vreme kada je nastajala Božanska komedija i dalje kovao novac iz poznate kovnice Brskovo (kod Tare u okolini Mojkovca) čija je izrada započeta još u vreme kralja Dragutina. Ipak da Dante nije u pravu nam govori detaljna analiza istorijskih izvora. Kralj Milutin nije falsifikovao novac, on je samo smanjivao količinu srebra prilikom kovanja srpskog novca. Ovo je stvarno dovelo do monetarnog sukoba sa Venecijom“, piše Nevena Kovačević, koja je za oktobar najavila tri izleta koji će biti interesantni ljubiteljima istorije (05. oktobar – Putevima srednjovekovnih tvrđava, 06. oktobar – Putevima Karađorđevića, 20. oktobar – Putevima Srba u Ugarskoj).
Što se kralja Milutina tiče, imao je još greha – poznat je, između ostalog, i po tome što se oženio petogodišnjom Simonidom, ćerkom vizantijskog cara, a nakon neuspele pobune njegovog sina Stefana Dečanskog, naredio je da ga oslepe.
Milutin Nemanjić (rođen oko 1253, umro u Nerodimlju 29.10.1321) bio je kralj Srbije od 1282. pa do smrti, a Vikipedija ga predstavlja kao jednog od najmoćnijih i najsurovijih srpskih vladara u srednjem veku.
Tokom njegove četrdesetogodišnje vladavine, Raška je otpočela intenzivno širenje ka jugu na račun Vizantije, čime je srpskoj državi priključen severni deo današnje Albanije i veći deo današnje Makedonije. Pored toga, vodio je uspešne ratove sa Bugarima, od kojih je trajno osvojio Braničevo sa Kučevom i Tatarima. Posle smrti njegovog brata Dragutina 1316. godine došao je u sukob sa kraljem Mađarske Karlom Robertom (1310—1342) zbog zauzimanja poseda svog brata i tada je izgubio Mačvu i Beograd (1319). On je prvi kralj Srbije koji postaje ozbiljan politički faktor u regionu, koji sklapa ofanzivne saveze, ali i biva meta jakih saveza okolnih država. Ženidbama je uspeo da obezbedi osvajanja iz ratova sa Vizantijom i Bugarima, dok je sukob sa Tatarima okončao slanjem svog sina-naslednika Stefana kao taoca.
Učestvuj u diskusiji ili pročitaj komentare
