0
Pozorište Atelje 212 obeležiće 65 godina postojanja u petak, 12. novembra 2021, na dan kada je daleke 1956. u maloj sali stare „Borbe“ izvedena prva predstava, koncertno izvođenje Geteovog „Fausta“ u režiji Mire Trailović.
Povodom ovog jubileja i Dana pozorišta Atelje 212 najavljuje izvođenje komada „Ljubavno pismo“, jedne od najdugovečnijih predstava na beogradskim scenama, koju je prema tekstu Zlatana Fazlagića i Zorana Bačića režirao Branko Кičić i koja se sa velikim uspehom igra još od marta 1994. uvek pred punim gledalištem.
U glumačkoj podeli su Gorica Popović, Tatjana Bošković, Miodrag Кrstović, Branislav Zeremski, Dubravka Mijatović, Gordan Кičić, Dragana Đukić i Nenad Ćirić.
Istog dana u podne u gornjem foajeu biće otvorena izložba kolaža posvećenih Ateljeu 212 umetnika Veljka Mihajlovića.
Nastalo iz potrebe za novim mestom na kome će se izvoditi nove, manje, kamernije dramske forme, ali i nova, avangardna drama, Atelje 212 je bilo prvo pozorište jugoistočne Evrope u kome je izvedena najznačajnija drama 20. veka „Čekajući Godoa“ Semjuela Beketa. „Godo“ je stvorio Atelje 212 u onom smislu kakvim ga mi kroz istoriju i teoriju percipiramo danas, ali je isto tako i Atelje 212 kroz izvođenje ovog komada, postao mesto na kome se promovišu i prvi put izvode savremeni dramski autori, ističe se u saopštenju.
U Ateljeu 212 su prvi put u bivšoj Jugoslaviji igrani Jonesko, Mrožek, Stopard, Havel, Ruževič, Pinter, Žari, Žene, Vitrak, Kopit, Direnmat, Jasmina Reza, Olbi… Ono što definitivno obeležava Atelje 212 su njegovi glumci i poseban stil igre koji je nastao u ovom pozorištu. Možda je prelomni trenutak svakako „Kralj Ibi“ sa legendarnim Zoranom Radmilovićem koji je od daleke 1964. godine odigran više od 200 puta pred prepunom salom.
Kada se Atelje 212 preselio iz zgrade „Borbe“ na sadašnju adresu na sceni su se pojavili domaći dramski pisci. Nova zgrada, koju je projektovao Bojan Stupica, otvorena je premijerom „Ljubinka i Desanke“ tada novog, neobičnog, potpuno autentičnog autora Aleksandra Popovića. Tako je započeta repertoarska linija savremene političke satire i komedije, koja je ostala obeležje Ateljea.
Danilo Kiš, Borislav Mihajlović Mihiz, Bora Ćosić, Borislav Pekić, Brana Crnčević, doveli su do Duška Kovačevića i „Maratonaca“ 1973. godine i, naravno, „Radovana Trećeg“ 1973. godine, koji je igran 300 puta do 1985. godine.
Ova linija se nastavlja i danas, sa Biljanom Srbljanović, Milenom Marković, Majom Pelević, Olgom Dimitrijević i mnogim mladim, savremenim dramskim piscima koji su svoje prvo profesionalno izvođenje imali upravo na sceni Ateljea 212.
Kao da je sve ono što danas nazivamo modernim, eksperimentalnim, istraživačkim i aktuelnim nastalo baš u Ateljeu, pomenimo samo BITEF i mjuzikl „Kosa“, koji je u Beogradu izveden samo godinu dana posle brodvejske premijere i to kao peti grad na svetu posle Njujorka, Londona, Pariza i Minhena, pa sve do velikih reditelja koji su stvarali neka od svojih najznačajnijih predstava u Ateljeu, istakli su iz ove omiljene beogradske ustanove kulture.
Bonus video: Premijera Zelena čoja Montenegra