Dr Džonas Salk se, 26. marta 1953. godine, obratio Amerikancima preko Nacionalnog radija i izvestio ih da je uspešno testirao vakcinu protiv poliomijelitisa odnosno dečje paralize.
Postoji mnogo bolesti koje je zaustavila ili sasvim izlečila vakcina. Ali jedna specifična bolest, duboko je ganula američko društvo u periodu od 1930. do 1940. godine. Naime, deca mlađa od pet godina, počela su da oboljevaju od dečije paralize u toliko velikom broju da su tadašnje novine svakodnevno obaveštavale o povećanom broju obolelih. Majke su bile u panici, bebe su ostale paralizovane za ceo život, a većina je umirala jer je bio paralizovan i respiratorni mišić.
Bilo je to kao prokletstvo: nije moglo da se predvidi koje dete će da oboli, a koje ne. Lek nije postojao, a 1950. godine u Sjedinjenim Američkim Državama je za godinu dana obolelo 57.000 dece. Roditelji su se plašili da dete izvedu u park, da proslavljaju rođendane i odu na javna mesta.
Mladi istraživač Džonas Salk, 1947. godine oko sebe okuplja tim ljudi koji na Univerzitetu u Pensilvaniji započinje istraživanje virusa koji izaziva dečiju paralizu. Salk je počeo da vakcinu isprobava na svojim sradnicima, sebi i svojoj deci.
Posle opsežnih testiranja, počela je i masovna vakcinacija koja je oborila broj slučajeva poliomijelitisa u SAD za 90%.