Dimitrije Ljotić, fašistički saradnik i kreator jedne od najmračnijih stranica srpske istorije, preksinoć se kao senka ukazao u centru Beograda na Dan pobede nad fašizmom. Prvu i poslednju strofu koračnice koju su koristili Ljotićevci, slušali su na Dan pobede nad fašizmom i predsednik države i ministri u Vladi.
Program je prenosila i Radio televizija Srbije, pa su sporne stihove u čast Dimitrija Ljotića primetili gledaoci i na to reagovali na društvenim mrežama. I nikom nije zasmetala koračnica koju su voleli Ljotićevci. Javnosti jeste, kao i pojedinim istoričarima. I to sa razlogom.
Ko su bili Ljotićevci?
Srpski dobrovoljački korpus je bila vojna formacija koja je tokom Drugog svetskog rata u okupiranoj Srbiji pod komandom Vermahta vodila borbe protiv partizana.
PROČITAJTE JOŠ
Oktobra 1941. godine Dimitrije Ljotić, vođa fašističkog pokreta „Zbor“, formirao je partijsku vojsku – Srpsku dobrovoljačku komandu, jačine oko 2.000 dobrovoljaca, koja je krajem 1942., preimenovana u Srpski dobrovoljački korpus (SDK) koji je sredinom 1943, dostigao broj od oko 9.000 dobrovoljaca dobro naoružanih. Pripadnici korpusa su bili ubeđeni fašisti, u narodu poznati kao Ljotićevci po svom ideologu Dimitriju Ljotiću. Komandant Srpskog dobrovoljačkog korpusa bio je pukovnik Kosta Mušicki.
Ljotićevci su imali stravičnu ideologiju – borba protiv slobodnih zidara, Jevreja, komunista, zapadnjačkog kapitalizma i vezanost Srbije za Nemačku.
Dimitrije Ljotić i njegov korpus su bili zloglasni po zločinima nad stanovništvom, posebno Jevrejima i Romima, partizanskim ustanicima i pripadnicima pokreta otpora.
Užasi u kojima su učestvovali
Najveći zločin koji su počinili Ljotićevci je njihovo učešće u masakru u Kragujevcu, 21. oktobra 1941. godine, kada je ubijeno 3.000 građana – mahom đaka.
Streljanje je izvršeno kao odmazda za 10 ubijenih i 26 ranjenih nemačkih vojnika nakon sukoba sa partizanima i četnicima na pola puta između Bara i Ljuljaka. Nemački komandant Franc Beme 10. oktobra je izdao naredbu da se za jednog ubijenog nemačkog vojnika strelja 100 ljudi, a za jednog ranjenog pedeset. Po toj računici kao odmazdu trebalo je ubiti 2.300 ljudi. Naredbu je doneo komandant 749. puka čije je sedište bilo u Kraljevu major Oto Deš, a naredbu je prosledio komandantu 724. puka u Kragujevcu majoru Paulu Kenigu. Zločin su izvršile jedinice I bataljona 724. pešadijskog puka i III bataljona 749. pešadijskog puka.
U spomen na žrtve streljanja čitav prostor Šumarica je pretvoren u spomen-park. Memorijalni kompleks obuhvata površinu od 352 hektara, a oko njega vodi kružni put dužine 7 kilometara koji ide ka dolinama Erdoglijskog i Sušičkog potoka gde su se streljanja i odvijala. U okviru kompleksa nalazi se 10 spomenika (iako je prvobitno planirano da ih bude 30) podignutih na humkama streljanih.
Ubistvo Slavoljuba Kovića
Siromašnog dečaka Slavoljuba Kovića sa samo 17 godina ubili su Ljotićevci. Pre smrti na čelu mu je urezana krvava petokraka. Svega nekoliko meseci nakon što se priključio grupi partizana, u decembru 1941. u Milini na Ceru zarobljen je od strane Nemaca.
Odveden je u logor Zabran kod Šapca sa ciljem da pomoću njega saznaju imena partizana i njihovih saradnika.Tamo je na svirep način mučen.
„Što su ga više mučili i tukli on je glasnije govorio „Tucite, ubijte, pobeda je naša““, rekao je Ljubivoje Ršumović, koji je napisao poemu „Poema o ćutanju“ u čast malog Slave.
Na Badnje veče 1942. godine, sledbenici Dimitrija Ljotića su bajonetom urezali zvezdu petokraku na čelu ovog mališana i tako krvavog ga fotografisali. Tri dana kasnije, 10. januara 1942. Slava je streljan sa svim ostalim zarobljenicima.
Koje je tvoje mišljenje o ovoj temi?
Učestvuj u diskusiji ili pročitaj komentare