Infekcije urinarnog trakta (UTI) predstavljaju ozbiljan zdravstveni problem jer su jedne od najčešćih bakterijskih infekcija.
Autor: Taita Stojilković, specijalista ginekologije i akušerstva
Dokazano je da je ascedentni put mikroorganizama uz uretru jedan od najčešćih načina nastanka UTI. Najčešći uzročnici urinarnih infekcija su bakterije koje čine floru crevnog trakta, takozvane enterobakterije.
U zavisnosti od organa urinarnog sistema koji je primarno zahvaćen, razlikujemo infekcije donjih delova (uretritis, cistitis) i gornjih delova (pijelonefritis) urinarnog sistema.
Ešerihija koli (Escherichia coli) je izazivač urinarne infekcije kod gotovo 90% pacijenata. Srećemo je kod polno aktivnih žena u dobi od 20 do 50 godina, ali se može pojaviti i kod polno neaktivnih ili devojčica.
Prema istraživanjima, svaka žena po nekoliko puta tokom života ima upalnu infekciju donjeg urinarnog trakta.
Simptomi su različiti i brojni, od pečenja pri mokrenju i čestog nagona na mokrenje, bolova u maloj karlici, osećaja neispražnjenosti bešike, izražen nagon na ponovno mokrenje, promena boje i mirisa urina. Ukoliko se infekcija proširi na bubrege, može se javiti i bol u lumbalnom delu leđa, hematurija (pojava krvi u urinu), povišena temperatura, mučnina, malaksalost, povraćanje, groznica.
Ukoliko se ne leči ili nepravilno leči, zapaljenje mokraćnog trakta može dovesti do komplikacija koje prave trajna oštećenja na organima urotrakta, a mogu dovesti i do steriliteta ukoliko se proširi na reproduktivne organe.
Oko 20% do 35% žena nakon prve ima ponovnu infekciju mokraćnih puteva. Rekurentnom infekcijom mokraćnih puteva smatra se infekcija koje se ponavljala najmanje tri puta u prethodnoj godini. Faktori rizika za rekurentne infekcije mokraćnih puteva su menopauza, pozitivna porodična anamneza o urinarnim infekcijama, seksualna aktivnost, promena seksualnog partnera, korišćenje spermicida, kao i deficit lokalnog imuniteta.
Dijagnoza se postavlja na osnovu anamneze i pregledom sedimenta urina i urinokulture. Pre svega bitno je pravilno uzeti urin, nakon toalete genitalne regije, u sterilnu bočicu. Daje se uzorak srednjeg mlaza urina i dostavlja se u laboratoriju. Konačnu dijagnozu daje lekar, na osnovu rezultata testa urina i simptoma upale.
Svako lečenje je individualno. Veoma je važno otkriti rane znake urinarne infekcije, kako bi se što pre započelo lečenje. Lečenje zavisi od vrste uzročnika, ali i jačine simptoma i ozbiljnosti infekcije. Dužinu lečenja i vrstu antibiotika određuje nadležni lekar. Lek se bira empirijski ili prema osetljivosti bakterije, a na osnovu antibiograma.
Pod preventivnim merama podrazumeva se profilaksa i terapija koja ima za cilj da predupredi ili odgodi pojavu nove infekcije. Saveti koje dajemo pacijentkinjama u cilju izbegavanja nastanka i razvoja ponovne infekcije su:
povećan unos tečnosti
mokrenje nakon seksualnog odnosa
ne odlagati mokrenje
način brisanja nakon mokrenja od napred ka pozadi
povećati nivo lične higijene
nošenje pamučnog donjeg veša
česta zamena peškira.
Dakle, higijensko dijetetski režim uz upotrebu dostupnih lekova, kako antibiotika tako i neantibiotske terapije.
***
Pratite nas i na društvenim mrežama:
Koje je tvoje mišljenje o ovoj temi?
Ostavi prvi komentar