Izvinjavam se mlađariji, ali imam jedno pitanje za moje ispisnike: Da li se sećate šta ste radili početkom septembra 1982. godine? Bili su to prvi meseci vlade Milke Planinc, zapamćeni po nestašicama benzina, pre toga i kafe, počelo je uveliko da se „kuva“ na Kosovu i Metohiji, a građani Jugoslavije su postepeno postojali svesni da je „i posle Tita – Tito“ samo besmislena parola za sletove i govore...
Za razliku od većine nas iz pedeset i neke, godinica gore dole, fotoreporterska legenda Miloš Cvetković ima dokaz da je tih dana bio u nekoj sasvim drugoj dimenziji, objavivši fotografiju na kojoj su on i kolega Radivoje Vicanović (1948-2003) na kanskoj Kroazeti.
„Slatka ptica mladosti“ napisao bih ispod te fotografije tri, četiri godine kasnije kad je Vican počeo da u „Dugi“ objavljuje svoje neprotokolarne slike tadašnjih funkcionera, partijskih i armijskih moćnika, političara u „usponu“… Rubrika se zvala „Objektivno gledano“, autor je potpisivan kao Radivoje Jovanović, a ja sam se trudio da smislim što duhovitiji potpis.
Koliko sam u tome uspeo može da se vidi u Vicanovićevom foto-albumu „Javni život“ („Globus“, Zagreb 1987.), u kome sam, uz Aleksandra Tijanića i Bogdana Novaka, uslikan i naveden kao „autor tekstova uz poglavlja i potpisa ispod slika“. Tada sam napisao da je glavna vrednost tih fotografija što na njima „naši najviši rukovodioci više nisu voštane figure iz muzeja revolucije, već postaju prisniji, ljudskiji, kao naši susedi i znanci“.
Nepunih pet godina po objavljivanju ove knjige pokazaće se sva nesposobnost svih komunističkih kadrova. Vican će se polako pretvarati u „dvorskog fotografa“ porodice Milošević, a Miloš Cvetković stasavati u, po mnogima, najboljeg ratnog fotoreportera na prostoru bivše Jugoslavije.
***
Pratite nas i na društvenim mrežama: Facebook, Twitter, Instagram