41
Žarko Laušević, srpski i crnogorski filmski i televizijski glumac, preminuo je danas u 63. godini.
Žarko Laušević je diplomirao glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Bio je član Jugoslovenskog dramskog pozorišta, gde je ostvario uloge u velikom broju predstava. Na filmu je debitovao 1982. godine, ulogom u filmu „Progon“. Iste godine ostvario je značajne uloge u filmovima „Savamala“ i „Direktan prenos“.
Vrlo brzo je dobio jednu od glavnih uloga u TV seriji „Sivi dom“ (1984), koja mu je donela veliku popularnost. Nakon toga, igrao je uloge u više od dvadeset filmova i televizijskih serija, među kojima su „Šmeker“ (1985), „Svečana obaveza“ (TV) (1986), „Dogodilo se na današnji dan“ (1987), „Oficir s ružom“ (1987), „Braća po materi“ (1988), „Boj na Kosovu“ (1989), „Original falsifikata“ (1991), „Bolje od bekstva“ (1993), „Kaži zašto me ostavi“ (1993), „Nož“ (1999).
Dana 31. jula 1993. godine, Laušević i njegov pet godina stariji brat Branimir, Mili, napadnuti su od grupe huligana u blizini podgoričkog lokala „Epl“. Tom prilikom je Žarko iz svog pištolja CZ-99 usmrtio napadače Dragora Pejovića i Radovana Vučinića, a teško ranio Andriju Kažića, dok je ovaj prilazio da se pridruži napadačima. Osuđen je na 13 godina zatvora zbog dvostrukog ubistva. Ta je presuda, nakon žalbi, potvrđena 1994. godine. Kaznu je izdržavao u Spužu i Požarevcu.
Nakon ukidanja presude od strane Saveznog suda, po ponovnom pretresu februara 1998. godine, kojim je predsedavala sudija Svetlana Vujanović, izrečena mu je kazna od četiri godine zatvora zbog dvostrukog ubistva u prekoračenju nužne odbrane. Budući da je u tom trenutku već izdržao 4.5 godine, pušten je na slobodu. Ubrzo nakon toga je napustio zemlju i nastanio se u Njujorku, u SAD. Vrhovni sud Crne Gore je, po žalbi tužioca 30. marta 2001. godine, tu odluku o kazni preinačio i izrekao kaznu od 13 godina zatvora.
Dana 3. jula 2009. godine, saopšteno je da je Laušević uhapšen u Sjedinjenim Američkim Državama zbog boravka u SAD bez vize i da se razmatra njegova ekstradicija Srbiji po međunarodnoj poternici koja je raspisana 2002. godine na zahtev Trećeg opštinskog suda u Beogradu. U septembru 2009. sud u Njujorku doneo je odluku o ukidanju pritvora Lauševiću.
Godine 2011, objavio je knjigu „Godina prođe dan nikad“, a septembra 2013. iz štampe je izašla „Druga knjiga“ u kojima je pisao o danima u zatvoru i nakon izlaska.
U decembru 2011. pomilovao ga je tadašnji predsednik Republike Srbije Boris Tadić. Srpski pasoš uručio mu je 1. februara 2012. ministar unutrašnjih poslova Ivica Dačić u Njujorku.
Posle više godina posetio je Srbiju i Crnu Goru u maju 2014. godine. Ubrzo se vratio u našu zemlju nakon čega je nastavio, na radost svoje publike, da radi u najvećim filmskim i televizijskim projektima. Među prvima bio je film „Smrdljiva bajka“ u režiji Miroslava Momčilovića, zatim u Bjelinim „Senkama nad Balkanom“. Usledile su i maestralne uloge u serijama „Koreni“ i „Vreme zla“, „Državni službenik“, „Kalkanski krugovi“, kao i filmovima „Ime naroda“, „Aleksandar od Jugoslavije“… Po njegovom životu snimljena je serija „Pad“ u kojoj je glavnu ulogu igrao Milan Marić. Godine 2018. piše „Sve prođe, pa i doživotna“ i „Padre, idiote“ (2022).
Bonus video: Žarko Laušević o snimanju „Kralja“
