0
Rad Brajana Vilsona (Brian Wilson) sa grupom "The Beach Boys" učinio ga je jednim od pravih genija pop muzike, a njihove pesme "Surfin' USA", "California Girls", "I Get Around", "Good Vibrations" i "God Only Knows", postale su klasici.
Brajan Vilson, frontmen benda The Beach Boys, preminuo je 11. juna u 83. godini.
PROČITAJTE JOŠ
Njegova umetnička vizija, koja je uključivala složene melodije, razrađene harmonije i avangardne teme, predstavljala je prekretnicu u popularnoj muzici, udaljivši je od ustaljenog narativa „dečko sretne devojku“ koji je do tada dominirao, piše BBC.
Međutim, pritisak slave, u kombinaciji sa sve većom zavisnošću od droga, stvorili su kavez iz kojeg je Vilson sve teže uspevao da pobegne.
Uprkos svemu, uspeo je da se vrati na scenu početkom novog milenijuma, oduševi stare fanove i osvoji novu generaciju ljubitelja muzike.
Brajan Daglas Vilson rođen je 20. juna 1942. godine u Inglevudu, Kalifornija.
Njegov autoritativni i često nasilan otac podsticao je sina da vežba na dečijim muzičkim instrumentima; već sa osam godina bio je izvrstan pijanista i redovan član crkvenog hora.
Često je nagovarao mlađu braću Karla i Denisa da pevaju s njim višeglasne harmonije koje je već tada sam komponovao.
U školi se isticao i u sportu – kako na atletskim takmičenjima, tako i kao talentovani kvoterbek u američkom fudbalu.
Ali prava muzička zvezda u njemu se probudila kada je imao 19 godina – iako je bio gluv na desno uvo. Dobio je magnetofon i ubrzo savladao tehniku nadsnimavanja zvuka – ključnu za karakterističan zvuk 2The Beach Boys“-a.
Dok su roditelji bili na odmoru u Meksiku, Brajan je ostao kod kuće sa braćom, a u goste pozvao rođaka Majka Lava i bliskog prijatelja Ala Džardina da zajedno probaju pesmu koju su Majk i on napisali.
Novac koji su roditelji ostavili za hranu – 250 dolara – potrošili su na iznajmljivanje muzičke opreme. Tako je, pesmom „Surfin'“, rođena grupa „The Beach Boys“.
Već sledeće godine potpisuju ugovor sa Capitol Records, a zahvaljujući tadašnjem „surf bumu“ u SAD, brzo postižu zapažen uspeh na top listama.
Pesme poput „Surfin’ Safari“, „Fun, Fun, Fun“, „I Get Around“ i „Help Me Rhonda“ slavile su tinejdžerske snove o surfovanju, trkama automobilima i prvim ljubavima.
Ironično, iako su promovisali surferski stil života, jedino je Denis Vilson zaista voleo da surfuju.
Mnoge rane hitove napisao je i aranžirao sam Brajan, koji je pokazivao i zreliju stranu u numerama kao što je In My Room.
Kao jedini američki bend koji je mogao da parira „Bitlsima“, „The Beach Boys“ su imali iscrpljujući raspored turneja i snimanja, što je na Brajana ostavilo ozbiljne posledice.
„Imam tremu pre svakog koncerta. To je čisto živo pakao,“ govorio je.
Prvi znakovi njegovog narušenog mentalnog zdravlja pojavili su se 1964. kada je doživeo slom na letu avionom. Sa samo 22 godine, odlučuje da prestane da ide na turneje i posveti se isključivo pisanju i produkciji.
Inspirisan albumom Rubber Soul grupe The Beatles, stvara svoje remek-delo „Pet Sounds“, koje je sadržalo briljantne pesme kao što su „God Only Knows“ i „Wouldn’t It Be Nice“.
Ali njegov sledeći projekat, album Smile, koji nikada nije dovršen u to vreme, doveo je do njegovog potpunog psihičkog sloma.
Saradnja sa Van Dajkom Paksom na „Smile“-u bila je ambiciozna, ali haotična. Brajan je u dnevnu sobu stavio kutiju sa peskom u kojoj je držao klavir, prisustvo vatre i zvuk seckanja povrća dodatno su doprineli haosu u studiju.
Ostali članovi benda su projekat odbacili, a Majk Lav ga je nazvao „albumom Brajanovog ludila“.
Razočaran, povlači se i postaje pustinjak, boraveći uglavnom u krevetu uz kokain.
Godine 1976, braća Karl i Denis angažuju kontroverznog terapeuta Judžina Lendija, koji ga privremeno dovodi u red, ali kasnije biva optužen da je prekoračio granice odnosa lekar–pacijent.
Tokom devedesetih, stvari se polako popravljaju. Brajan se ponovo ženi, obnavlja odnose sa ćerkama i otkriva mladi kalifornijski bend „The Wondermints“, koji ga inspiriše da se vrati muzici.
Godine 2004. na Royal Festival Hall-u u Londonu premijerno izvodi obnovljeni Smile, što je označilo njegov veliki povratak.
Njegova sreća na bini dirnula je i publiku i kritičare – čovek koji je sa 22 godine prestao da nastupa, sada je trijumfalno prevazišao svoj strah.
U narednim godinama, snima niz novih radova, uključujući album sa obradama Gersonovih klasika, koji je dospeo na prvo mesto Bilbordove džez liste.
Godine 2012. ponovo se okuplja sa preživelim članovima The Beach Boys-a za turneju i album „That’s Why God Made The Radio“ – prvo zajedničko originalno izdanje za više od 15 godina.
Iste godine izlazi i „The Smile Sessions“, luksuzno izdanje sa snimcima i otpacima sa sesija „Smile“-a, koje dobija Grammy nagradu za najbolji istorijski album.
Uprkos tome, ponovno okupljanje se brzo raspada, a Brajan nastavlja da snima kao solo umetnik, često sarađujući sa poznatim zvezdama.
Film „Love & Mercy“ iz 2014. godine, u kojem su ga tumačili Džon Kjuzak i Pol Dejno, dobija sjajne kritike.
Uprkos poodmaklim godinama, nastavlja da nastupa, ali 2024. godine doživljava težak udarac – umire njegova supruga Melinda.
Nakon toga, postavljen je pod starateljstvo jer je njegova porodica smatrala da više nije sposoban da sam vodi računa o osnovnim životnim potrebama.
Brajan Vilson ostaje upamćen kao krhka, gotovo detinjasta ličnost, ali i kao jedan od najuticajnijih umetnika moderne muzike.
Kombinacijom stvaralačke genijalnosti i tehničkog umeća u studiju, postavio je standarde kojima teže generacije muzičara širom sveta.