0
Na velikoj sceni Doma kulture Čačak sutra će biti premijerno izvedena monodrama "Nenapisana pisma" u znak obeležavanja 148 godina od rođenja naše velike slikarke Nadežde Petrović.
Monodrama u izvođenju glumice Vanje Milačić jedan je od pratećih programa izložbe „Zlatnom rukom i srebrnim srpom“ Umetničke galerije Nadežda Petrović u Čačku, koja je u saradnji sa Etnografskim muzejem u Beogradu, predstavila zbirku etnografskih predmeta iz Nadeždinog pariskog ateljea.
Inspirisana slojevitom ličnošću ove znamenite Srpkinje, njenim emotivnim i umetničkim nedoumicama, položajem umetnika u tadašnjoj Srbiji i ondašnjim političkim previranjima, Milkica Miletić, književnica iz Čačka je oživela lik Nadežde Petrović u svom tekstu „Nenapisana pisma“, koji je za scenu adaptirala i režirala Nataša Radulović, u produkciji Gradskog pozorišta Čačak u saradnji sa beogradskom kućom FAME Solutions.
Natašu Radulović pozorišna publika prepoznaje po režijama u više gradova Srbije, i evropskim gostovanjima, poput Moskve, Jekaterinburga, Pariza, Hanovera, a među predstavama izdvajaju se „Ključevi od Leraha“ u Beogradskom dramskom pozorištu, „Duet za solistu“ u Narodnom pozorištu Sombor, „Božji ljudi“ u Pozorištu „Bora Stanković“ Vranje, i „Mala crna haljina“ u Domu Jevrema Grujića.
Lik Nadežde Petrović poveren je Vanji Milačić, glumici Narodnog Pozorišta u Beogradu koja je tim povodom izjavila:
„Osećam se počastvovanom što mi je ukazano poverenje grada Čačka i njegovih građana, da odigram boginju njihovog podneblja i da na taj način umetnički i ljudski približim novim generacijama mogućnost da saznaju koliko je značajna Nadežda Petrović bila i za njihov sadašnji život i položaj. Osim njenih visokoumetničkih slikarskih radova, ostavila nam je mogućnost da žene današnjeg vremena mogu slobodno da biraju način na koji će živeti“.
Nataša Radulović, Milkica Miletić i Vanja Milačić predvode veliki ženski tim koji stoji iza ove predstave. Scenografiju je uradila Marija Lukić iz Čačka, kostim Marta Čkonjević studentkinja na dizajnu i oblikovanju tekstila na univerzitetu u Ljubljani, a originalnu muziku napisala je Ana Krstajić, dok dizajn potpisuje Ana Krbanjević. Inspicijent predstave je Sanja Mimica.
Inače, Nadežda Petrović je najznačajniji srpski slikar s početka veka. Iako je tematski ostala verna nacionalnom, stilski se potpuno okrenula savremenim tokovima evropske umetnosti. U odnosu na ostale naše umetnike išla je znatno ispred svog vremena – sigurno da je i to jedan od razloga što od svojih savremenika nije bila dobro shvaćena, a u jednoj tradicionalno patrijarhalnoj srpskoj sredini.
Zahvaljujući njenom duhu koji je, iz male Srbije, stremio modernom svetu, ali i srećnim okolnostima da se, početkom 20. veka, školuje i da poseti likovne centre Evrope, njeno slikarstvo ide, najvećim delom, u korak sa evropskim ekspresionizmom, a ponekad se čak približava, tada još neafirmisanoj, apstrakciji.
Na njenim najboljim radovima dominiraju velike površine, njene omiljene, užareno crvene boje i, njoj komplementarna, zelena. Ljubav prema bojama stvara na nekim platnima koloristički vrtlog gde se, pored ostalih, ističu fovistička ljubičasta, plava i crna boja. Snažni potezi četkice i široki i gusti, pastuozni, namazi ponekad platno pretvaraju u dinamičnu reljefastu površinu. Volela je da slika portrete i pejzaže, a njen patriotizam ogledao se i u čestom izboru tema iz nacionalne istorije i slikanju ljudi i predela Srbije.
Delo Nadežde Petrović, u celini, zrači strašnom ekspresijom, snagom i hrabrošću ove jedinstvene žene – slikara sa Balkana. Školovanje u Minhenu, posete Parizu i Italiji i stalni povratak tradicionalnoj Srbiji ostavili su trag na njenim platnima, pa se njen opus može podeliti na nekoliko perioda.Tokom balkanskih i Prvog svetskog rata bavila se i fotografijom, kao prva žena ratni fotograf.
Bonus video:
Luna park vremeplov
