Milutin Bojić bio je srpski književnik, pesnik, dramatičar i književni te pozorišni kritičar. Rođen je pre 130 godina, 19. maja 1892. u Beogradu, gdje je pohađao osnovnu i srednju školu, a kao petnaestogodišnjak, Bojić je počeo da piše.
1907. godine napisao je dramu „Despotova kruna“, već tada Bojć je počeo da čita mnoge svetske književne klasike, ali i savremena dela i kroz njih učio strane jezike.
Nakon gimnazije, Bojić je upisao Filozofski fakultet i to pedagošku grupu.
1912. godine, Milutin je pristupio vojsci i tako postao učesnik u Balkanskim ratovima. Bio je ratni reporter, ali nije pisao samo za novine, već je tada počeo da piše i putopise, te pesme inspirisan patnjama i vojničkim životom.
Kada je počeo Prvi svetski rat, Bojić je 1914. godine otišao s porodicom u Niš, zatim je stupio u vojsku i na Krfu bio svedok strašnih scena umiranja vojnika i izbeglica. Tu je nastala i njegova najpoznatija pesma „Plava grobnica“, objavljena u zbirci „Pesme bola i ponosa“ 1917. godine.
Kasnije iste godine, Bojić je umro u Solunskoj bolnici od tuberkuloze, sa samo 25 godina.
Iako je bio veoma mlad, Bojić je već za života ostao prepoznat kao značajan pisac, kritičar, pesnik i dramatičar. Na njegovom sprovodu govorile su neke od najvećih književnih ličnosti tog vremena.