2
Izložba "Vladimir Veličković: Figura kao izraz egzistencije" biće otvorena 20. oktobra u Muzeju savremene umetnosti Beograda i trajaće do 21. februara naredne godine, saopšteno je iz ove institucije.
Retrospektivna postavka Vladimira Veličkovića (1935-2019), čiji su kustosi Svetlana Mitić i Žaklina Ratković, iako nije hronolođki koncipirana prati karijeru slikara na domaćem terenu i kasnije nakon odlaska u Pariz 1966. godine kroz dalji razvoj umetničkog izraza, pod krovom francuske nove figuracije.
Kroz deset odvojenih tematskih celina, obuhvaćen je složen umetnički opus koji korespondira sa najvišim dometima savremenog slikarstva, a one su naslovljene: Mladost, Raspeća, Telo u pokretu, Mesta, Gubilišta, Glave, Poreklo, Životinje, Ništavilo i Bez imena.
Izložba na svih pet nivoa MSUB obuhvata više od 100 radova Veličkovića realizovanih u medijima slike i crteža, među kojima je i 13 dela iz zbirki MSUB tokom proteklih decenija, od 1962. do 2019. godine.
Na izložbi su prisutna i dela iz drugih institucija, kao što su Nacionalni muzej moderne umetnosti – Centar Pompidu (Pariz), Centre national des arts plastiques (Pariz), Muzej suvremene umjetnosti (Zagreb), Moderna galerija (Ljubljana), Muzejot na sovremenata umetnost (Skoplje), Umjetnička galerija (Dubrovnik).
Takođe, na postavku su uvršćena dela velikog umetnika koja se čuvaju kod nas, u Narodnom muzeju u Beogradu, Muzeju Zepter, Muzeju grada Beograda, Istorijskom muzeju Srbije, Umetničkoj zbirci SANU, Umetničkoj galeriji „Nadežda Petrović“, Gradskom muzej Sombor, Modernoj galerija Valjevo, kao i ona iz privatnih kolekcija zemlje i inostranstva.
Posebnu celinu u katalogu, kao i na izložbi, čini dokumentarni segment koji predstavlja fotografije i pisma iz porodične arhive umetnika, uz filmski program sastavljen od dokumentarnih dela i video-priloga čije je emitovanje predviđeno tokom trajanja izložbe.
Vladimir Veličković diplomirao je 1960. na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu, a samo tri godine kasnije počinje da izlaže samostalno i na kolektivnim postavkama u zemlji i inostranstvu. U Pariz se preselio 1966. godine.
Predstavljao je Jugoslaviju na 36. Bijenalu u Veneciji 1972. godine, bio je član SANU, Francuske akademije i Makedonske akademije nauka i umetnosti, a osnovao je fond za crtež „Vladimir Veličković“, kojim se nagrađuju mladi umetnici Srbije.
Bonus video:
Šumanović, tužna sudbina genija