0
Stevan Tontić, srpski pesnik, esejista i prevodilac, preminuo je u 76. godini, potvrđeno je portalu Nova.rs.
Srpski književnik preminuo je posle kratke bolesti.
Stevan Tontić rođen je 30. decembra 1946. godine u Grdanovcima kod Sanskog Mosta. Pre rata na prostoru bivše Jugoslavije radio je kao urednik, a posle višegodišnjeg egzila u Nemačkoj (1993–2001, pretežno u Berlinu), vratio se u Sarajevo, gde se posvetio književnosti. Ali, od maja 2014. nastanio se u Novom Sadu.
Tontić je bio pesnik, prozaista, esejista, antologičar i prevodilac s nemačkog.
Objavio je za života pesničke zbirke: „Nauka o duši i druge vesele priče“ (Sarajevo 1970), „Naše gore vuk“ (Novi Sad 1976), „Tajna prepiska“ (Sarajevo 1976), „Hulim i posvećujem“ (Beograd 1977), „Crna je mati nedjelja“ (Beograd 1983), „Prag“ (Sarajevo 1986), „Ring“ (Beograd 1987), „Sarajevski rukopis“ (Beograd 1993, dopunjeno izdanje 1998), „Moj psalam/Mein Psalm“ (Berlin 1997), „Blagoslov izgnanstva“ (Banja Luka 2001), „Sveto i prokleto“ (Novi Sad 2009), „Svakodnevni smak svijeta“ (Beograd 2013).
Autor je romana „Tvoje srce, zeko“ (Beograd 1998), a i priređivač antologije „Novije pjesništvo Bosne i Hercegovine“ (Sarajevo 1990) i „Moderno srpsko pjesništvo – velika knjiga moderne srpske poezije od Kostića i Ilića do danas“ (Sarajevo 1991).
Tontićeve knjige eseja „Jezik i neizrecivo“ i „Po nalozima poezije“ objavljene su u okviru „Izabranih djela“ (Sarajevo 2009), a s nemačkog je preveo više knjiga (nagrada „Miloš N. Đurić“), a na nemački, zajedno s V. Kalinkeom, Liriku Itake M. Crnjanskog.
Prevođen je na mnoge strane jezike, bio je laureat domaćih i međunarodnih priznanja: Šestoaprilske nagrade grada Sarajeva, Šantićeve, Zmajeve, Rakićeve, Kočićeve nagrade grada Banjaluke, Antićeve, „Dušan Vasiljev“, Bavarske akademije lepih umetnosti…
Bonus video:
Milan Vlajčić u Nevermajndu