Jedan od najznačajnijih bosanskohercegovačkih književnika Dževad Karahasan preminuo je u 70. godini nakon teške bolesti.
Karahasan je dobitnik brojnih priznanja i dela su mu prevođena na 15 svetskih jezika. Godine 2020. je nagrađen najprestižnijim nemačkim književnim priznanjem, Geteovom nagradom, koju dodeljuje grad Frankfurt, rodni grad slavnog pisca, piše “Jutarnji list”.
Dževad Karahasan rođen je u Tomislavgradu 1953. godine. Diplomirao je na Filozofskom fakultetu u Sarajevu 1976, a doktorirao 1986. na Filozofskom fakultetu u Zagrebu. Radio je kao dramaturg, profesor na Akademiji scenskih umetnosti i na Filozofskom fakultetu u Sarajevu, te predavao u Göttingenu. Godine 1993. je izbegao u Austriju gde je s porodicom živeo do smrti.
Autor je romana “Što pepeo priča”, “Istočni diwan” (1989), “Šahrijarov prsten” (1994) i “Sara i Serafina” (1999), drame “Kralju ipak ne sviđa se gluma” (1986) i “Misionari” (1989), “Uvod u lebdenje” (2022), te više teatroloških naslova. Napisao je i knjige eseja “O jeziku i strahu” (1987), “Dnevnik selidbe” (1993), “Dosadna razmatranja” (1997) i “Dnevnik melankolije” (2004).
– Čovek se od sebe ne može izlečiti – ko je rođen kao melankolik, sigurno će takav i umrijeti. Zato protiv svoje melankolije nisam ni tražio lijek, ona mi nimalo ne smeta. Ali bih rado našao lijek za brojne „prisilne melankolike“ s ovih prostora koji su rasuti svuda po svijetu i jednako su neprisutni tamo gdje sada žive i u mjestima iz kojih su otišli – rekao je Karahasan u intervjuu za „Danas“ u januaru ove godine.
Bonus video: Hristina Popović – govor sa komemoracije Dejanu Tiagu Stankoviću
Koje je tvoje mišljenje o ovoj temi?
Ostavi prvi komentar