4
Potpredsednik Glavnog odbora SNS Aleksandar Šapić još 2012. godine odbranio je svoju doktorsku disertaciju, ali njegovo studiranje, ali i samu odbranu doktorata prate brojne kontroverze. Naime, deo doktorata predstavlja nesumnjivo prevod jedne engleske knjige, ali bez navođenja ikakvog izvora što je Šapić predstavio kao svoj rad. Takođe, niko nije hteo da formira komisiju pa ja doktor Šapić svoj prefiks "dr" dobio pod velom sumnje, tajni i brojnih nejasnoća.
Posle Siniše Malog, Beograd bi sledeće godine mogao da dobije još jednu osobu čije zvanje doktora prate brojne kontroverze. Predizborna trka za gradonačelnika prestonice još nije zvanično otpočela, ali, kako je Nova.rs prva ekskluzivno objavila, najveće šanse da ispred SNS zasedne u ovu fotelju imaju Aleksandar Šapić, Goran Vesić i, iznenađujuće, Ana Brnabić.
Bivši vaterpolista diplomirao je još 2003. godine na privatnom Univerzitetu BK, koji je bio u vlasništvu majke i oca Bogoljuba Karića (Danice i Joanikija). Prema rečima tadašnjih studenata i kolega iz klupe, Šapića niko nije viđao na fakultetu, kao ni na svim predispitnim i ispitnim obavezama.
Devet godina kasnije, Šapić je postao deo najužeg kruga intelektualne elite ove zemlje budući da je stekao titulu doktora nauka. On je doktorirao na Univerzitetu Union 2012. na temi „Karakteristične aktivnosti marketing odnosa u funkciji interesa individualnih potrošača“.
Ono što jeste sporno sa samom disertacijom je to što veliki deo njegovog rada predstavlja prevod sa engleskog jezika knjige „Selling and Sale Management“, koju su objavili David Jobber i Geoffrey Lancaster. Za one koji nisu upućeni u akademske pisanje, autor ima pravo koristi drugu literaturu i da je iskoristi u svom tekstu, ali potrebno uredno navesti, citirati i precizirati odakle je literatura uzeta.
Ovako izgleda jedno poglavlje doktorata (str.96-120), a prevod je iz pomenute knjige. Ono što je karakteristično jeste da je Šapić menjao poglavlja sa onim iz pomenute knjige, pa je tako uvod Šapićevog poglavlja 7, preveden kao deo poglavlja 12 kod Jobbera i Lancastera.
| Šapić str. 96. | Jobber i Lancaster, str. 78. |
| Postoji nekoliko značajnih razlika između isticanja individualnih potrošača kao kupaca i organizacija kao kupaca, sto ima važnog uticaja na plasiranje robe i usluga, naročito na funkciju prodaje kroz lični kontakt.Načelno, kompanija koja prodaje industrijske proizvode ima manje potencijalnih kupaca nego ona koja prodaje robu široke potrošnje. Često se 80% proizvodnje, u prvom slučaju, proda broju od 10 do 15 firmi. To znači da je za kompaniju koja se bavi industrijskom prodajom jedan kupac neuporedivo značajniji nego za kompaniju koja prodaje robu široke potrosnje. Situacija se komplikuje na nekim potrošačkim tržistima gde je značaj posrednika u trgovini kao što su supermarketi tako veliki, da su kupci koji direktno kupuju, bez obzira na to što za proizvode postoji tržište od mnogo miliona ljudi, u istom rangu kao važni industrijski kupci. | There are a number of important differences in emphasis between consumer and organisational buying that have important implications for the marketing of goods and services in general and the personal selling function in particular. Generally, a company marketing industrial products will have fewer potential buyers than one marketing in consumer markets. Often 80 per cent of output, in the former case, will be sold to perhaps 10–15 organisations, meaning that the importance of one customer to the business to business marketer is far in excess of that to the consumer marketing company. However, this situation is complicated in some consumer markets where the importance of trade intermediaries, for example, supermarkets, is so great that, although the products have an ultimate market of many millions of people, the companies’ immediate customers rank alongside those of important organisational buyers. |
Šapić je koristio i druge radove, ali ova knjiga je bila dominantna.
Prema rečima bivšeg vaterpoliste, on je greškom propustio da navede izvor u tekstu, te da nikada u životu ništa nemoralno nije učinio.
„Nikada ništa nelegalno i nemoralno nisam uradio čitavu svoju životnu karijeru, bila ona sportska, univerzitetska ili politička. Ako sam nenamerno propusio da navedem izvor, tu grešku mogu da priznam i za nju da se izvinim stručnoj i svakoj drugoj javnosti“, rekao je tada Šapić.
Nakon što je stručna javnost rekla da je u pitanju „drski plagijat“, formirana je i Komisija koju je sastavio Univerzitet Unio, gde je bivši vaterpolista i branio doktorat, gde je utvrđeno da je više od polovine rada preuzeto. Nakon toga, ona je prekinula svoj rad navodno zbog toga jer su zaključci članova Komisije procureli u javnost.
Čak 16 puta je pokušavano da se komisija sastane, ali to se nije desilo.
***
Pratite nas i na društvenim mrežama:
Učestvuj u diskusiji ili pročitaj komentare
