Saša Cvjetan koji je uhapšen u Atini zbog šverca droge, bio je pripadnik paravojne formacije "škorpioni", a zbog ratnog zločina u Podujevu kada učestvovao u masakru 14 žena i dece, članova jedne porodice, osuđen je na 20 godina zatvora. On nije jedini ratni veteran i zločinac koji je uhlebljenje našao u kartelima.
U akciji grčke policije u Atini uhapšeno je 11 pripadnika „srpsko-hrvatskog kartela“, a policija je tom prilikom zaplenila kokain, marihuanu, vagice za precizno merenje, oružje, eksploziv i druge kompromitujuće dokaze. Ova grupa se sumnjiči da je u Grčku prošvercovala i prodala drogu u vrednosti od najmanje 250.000 evra. Među uhapšenima je i Saša Cvjetan, osuđeni rati zločinac, pripadnik ozloglašene paravojne jedinice „škorpioni“ koja je bila rezervni sastav tadašnje Službe državne bezbednosti.
Pročitajte još:
„Škorpioni“ su po zlu poznati u regionu, a zbog zločina u Podujevu, kada je streljano 14 žena i dece, članova jedne albanske porodice, osim Cvjetana za ovaj zločin je suđeno još četvorici bivših pripadnika „škorpiona“. „Škorpioni“ su učestvovali i u streljanju zarobljenika iz Srebrenice 1995. godine, a u javnost je i procureo snimak monstuozne egzekucije koje su počinili.
Tokom raspada bivše Jugoslavije i ratova tokom devedesetih, formirane su mnoge paravojne formacija čiji su pripadnici počinili stravične zločine, najviše u Bosni i Hercegovini. Mnogi od njih su se posle rata razbežali po svetu, a po informacijama raznih nacionalnih policija i policijskih agencija, uhlebljenje su našli u organiizovanom kriminalu gde su doprineli stvaranju sada moćnog balkanskog kartela.
U Argentini je tako 2005. godine uhapšen jedan od najbrutalnijih zločinaca iz Bosne i Hercegovine, Milan Lukić komandant paravojne jedinice „Osvetnici“. Zanimljivo je da je u Argentini, u isto vreme, operisala i kriminalna grupa sa Balkana koja se bavila švercom kokaina. „Osvetnici“ su harali ne samo u Podrinju, već su odgovorni i za otmice i likvidacije Bošnjaka iz Srbije. Milan Lukić ne samo da je ubio nepoznat broj ljudi, već se njegova jedinica posebno istakla po surovosti zbog načina na koji su ubijali svoje žrtve. Milan Lukić osuđen je na kaznu doživotnog zatvora.
Još jedna jedinica čiji su pojedini članovi postali poznati po zlu je Jedinica za specijalne operacije, koja nije bila paravojska, već oružana formacija tadašnjeg Resora državne bezbednosti. Prvi komandant je bio Milorad Ulemek Legija, koji služi kaznu zatvora od 40 godina zbog svoje uloge u ubistvu premijera Zorana Đinđića 2003. godine.
Za to ubistvo su osuđeni i članovi zemunskog klana, čije su vođe Dušan Spasojević i Mile Luković ubijeni u obračunu sa policijom. Teško je zamisliti da bi zemunski klan stekao primat u podzemlju da nije imao direktnu podršku izaštitu pojedinaca iz Jedinice za specijalne operacije, takozvanih „crvenih beretki“. Zbog učešća u ubistvu premijera Đinđića i drugih zločina, osuđeno je još nekoliko bivših „crvenih beretki“, a i direktni izvršilac je bio Zvezdan Jovanović. Zbog pokušaja ubistva lidera SPO Vuka Draškovića, kada su poginula četvorica njegovih saradnika, osuđeni su takođe pripadnici JSO, kao i za likvidaciju Ivana Stambolića.
Ako je u ubistvima Zorana Đinđića, Ivana Stambolića i četvorice članova SPO bilo izmešenih političkih i kriminalnih motiva, neke crvene beretke su učestvovale u čisto kriminalnim radnjama.
Boris Stevanović osuđen je 2017. na 40 godina zatvora zbog trostrukog ubistva u Novom Beogradu iz 2000. godine. Tada je Stevanović, hicima iz pištolja u firmi koja se bavila uvozom cipela ubio Nenada Bukinca, njegovu suprugu Grkinju Penelopi Papanakui i u sekretaricu Slađanu Jevtić. U pitanju je bilo plaćeno ubistvo, ali Stevanović nikada nije odao čoveka koji mu je platio da počini ovaj zločin.
Predrag Dangubić, takođe bivši pripadnik JSO, osuđen je 2021. godine za ubistvo Radovana Laketića na 15 godina zatvora. Laketić, rodom iz Pljevalja, tek je izašao iz zatvora gde je izdržavao kaznu za prodaju heroina kada ga je 1. juna u zasedi sačekao Dangubić i u njega ispalio smrotonsne hice.
Još jedan pripadnik bivše JSO, Željko Simeunović, osuđen je takođe na 15 godina zatvora zbog ubistva Dalibora Mateovića rođenog brata Arkanovog telohranitelja u centru Beograda 2004. godine. Sumnjalo se da je i ovo naručen napad na žrtvinog brata, Zvonka Mateovića, telohranitelja Željka Ražnatovića Arkana, ali da je ubica pomešao braću i ubio Dalibora.
Upravo je Arkan bio komandant Srpske dobrovoljačke garde, paravojne jedinice iza koje je stajala srpska obaveštajna služba a iz koje je nastala kasnije Jedinica za specijalne operacije. Prvi komandant JSO, Milorad Ulemek Legija je prvo kod Ražnatovića bio oficir, da bi kasnije, paradoksalno, čin pukovnika stekao i u JSO koja je tada bila pod komandrom MUP-a. U Srpskoj dobrovoljačkoj gardi (SDG) se našli su se mnogi ljudi sa one strane zakona, kao što je bio i njihov komandant Željko Ražnatović Arkan. Za neke od njih rat je samo bio pauza u bavljenju kriminalom, a u njemu su se samo usavršili. U Arkanovoj SDG bio je i Luka Bojović, koji je i označen kao vođa takozvanog „novog“ zemunskog klana koji je blizak škaljarskom klanu.
Mnogi pripadnici Arkanovih „Tigrova“ su posle učešća u pravom oružanom sukobu, uzeli učešće u uličnim ratovima devedesetih i početkom dvehiljaditih. U obračunima zavađenih kriminalnih grupa ubijeni su pukovnik SDG i Arkanov telohranitelj Rade Rakonjac u aprilu 2014. godine. Još jedan Arkanov „pukovnik“, Nebojša Đorđević Šuca, ubijen je neposredno posle rata 1996. godine, kada je izreršetan na jednom beogradskom splavu. Nešto niži po činu, major SDG i vlasnik diskoteke „Ric“ Vukašin Gojak, ubijen je hicem iz snajpera u Koštunjaku, u septembru 1997. godine.
Koliko ljudi su pobili posle rata bivši Arkanovi „Tigrovi“, nije moguće ustanoviti.
BONUS VIDEO: Ko je Luka Bojović
Koje je tvoje mišljenje o ovoj temi?
Učestvuj u diskusiji ili pročitaj komentare