Atina, grad sunca i istorije čije su zlatne sportske stranice ispisivali mnogi Srbi.
Na koju god stranu sa Akropolisa da pogledate, sijaju srpska sportska „božanstva“ grčkih klubova. Ka severostioku i Marusiju Željko Obradović, Boža Maljković, Dejan Bodiroga, Željko Rebrača, Dušan Bajević, Dragan Šakota…
Ka severozapadu i Peristeriju Milan Gurović. Ka jugu i Palaju Foliru Boban Janković, ka jugozapadu i Pireju Dušan Ivković, Žarko Paspalj, Milan Tomić, Dragan Tarlać, pa Predrag Đorđević, Ilija Ivić, Darko Kovačević…
PROČITAJTE JOŠ
Za razliku od severa zemlje sa glavnom raskrsnicom, Solunom, koju su od polovine osme decenije prošlog veka prokrstarili kao turisti (mada je bilo vrhunskih sportista i trenera koji su ostavili pečat, poput Predraga Stojakovića, Dušana Ivkovića, Dragana Šakote, Vladimira Ivića, Aleksandra Prijovića…) zbog čega su se i domaćini trudili da savladaju bar osnove srpskog jezika, Srbi su Atinu, na obostrano zadovoljstvo osvojili i osvajaju je kao sportisti.
Zato, danas, kroz koji god centar od 35 opština Atine da se prođe, pa makar i u vreme virusne krize, primetan je uticaj srpskih sportista na glavni grad Grčke.
Na pomen Beograda, odnosno Srbije, u zavisnosti od pripadnosti klubu, domaćini nižu samo slavna imena naših košarkaša, fudbalera, trenera, odbojkaša, vaterpolista, uz obavezan „palac gore“.
A uz južnu obalu Atičkog polustrva, od Pireja, preko Glifade i Vule do Vuljagmenija, većina njih je naklonjena Olimpijakosu, iz čije luke isplovljava njihova sportska radost.
A nju su im tokom godina, pa i decenija donosili već pomenuti Srbi. Vremenski najduže Milan Tomić, čak 14 godina kao igrač i više od decenije na klupi pirejskom tima, bilo kao trener ili pomoćni trener, zbog čega je odavno stekao nadimak „The Legend“.
Upravo tako, bez obzira što su neki drugi strani igrači imali važnije uloge u ekipi, Grci izuzetno cene Tomićevu privrženost klubu svih tih godina. Posebno u momentima kada je na vrhuncu karijere mogao da izabere druge destinacije. Ali je ostao.
Blizu statusa legende je i Nikola Milutinov. Nije nosio toliko dugo „crveni“ dres kao Tomić, ali za pet godina je uverio navijače Olimpijakosa ne samo da je odličan centar, trenutno najbolji u Evroligi, već da se kao „klinac“ usidrio u Pirej s namerom da zajedno naprave nešto veliko, pre nego što krene dalje…
A dalje, posle Olimpijakosa krenuo je i Dušan Vukčević. U veliki Real, čiji dres danas nosi njegov sin Tristan.
I zato smo vam spremili nešto posebno… Atinske priče sa Srbima koji su ostavili dubok trag u Grčkoj bićete u prilici da čitate već od danas na Nova.rs.
Pratite nas i na društvenim mrežama:
Koje je tvoje mišljenje o ovoj temi?
Ostavi prvi komentar