Kopija rukopisa poeme "Urlik" Alena Ginzberga, otkrivena nedavno među papirima njegove prijateljice Eni Ruf, pruža redak uvid u način nastanka legendarne poeme i u to kako je veliki američki pesnik razmišljao dok ju je stvarao, prenose svetski mediji.
Kopiju napravljenu indigom tokom kucanja na pisaćoj mašiji otkrio je član porodice Eni Ruf u njenim papirima, a ona je poznata po tome što je godinama ugošćavala pesnike i druge umetnike, među kojima je bio i Ginzberg, prenosi „Gardijan“. Neimenovani član porodice Ginzbergove prijateljice je, uveren da je pronašao jednu od ranih verzija „Urlika“, kontaktirao sa prodavcem retkih izdanja i specijalistom za bitničku književnost Brajanom Kesidijem da bi potvrdio autentičnost, što je on i uradio, identifikujući rukopis kao kopiju nastalu pod indigom na Ginzbergovoj ličnoj pisaćoj mašini krajem januara ili početkom februara 1956. godine.
Ginzberg je čuvenu poemu prvi put čitao oktobra 1955. godine, „u noći rađenja pesničke renesanse San Franciska“, kako je o tom događaju svedočio njegov prijatelj pisac Džek Keruak. Ali poema, urlik protiv društva u kojoj pesnik navodi da je „video najbolje umove svoje generacije uništene ludilom“, nije bila objavljena sve do jeseni 1956. godine.
Nakon što je objavljena u izdanju „Siti lajtsa“, knjižare i izdavačke kuće koju je osnovao pesnik Lorens Ferlingeti, on je uhapšen i zajedno sa Ginzbergom se našao na optuženičkoj klupi pod optužbom za širenje opscenosti. Posle dužeg procesa, Ginzberg i Ferlingeti oslobođeni su nakon što su se pozvali na Prvi amandman, a suđenje je doprinelo tome da autor „Urlika“ postane jedan od najpoznatijih pesnika svog vremena.
Rukopis od 11 stranica dat je na aukcijsku prodaju za 425.000 dolara.
„Ova verzija je važan korak u evoluciji poeme. Pošto je u pitanju indigo kopija, a ne ona sa gornjeg papira, mogu se videti različita Ginzbergova originalna rešenja koja je uradio pre nego što ih je sredio. Ove izmene bi u suprotnom bile izgubljene“, naveo je Kesidi, a preneo „Gardijan“.
On kao još značajnije ističe i to što je u rukopisu i cela jedna stranica poeme koju je kasnije Ginzberg u potpunosti odbacio, a na njoj su razne beleške. Tekst sa te stranice poznat je samo sa prvog snimljenog čitanja „Urlika“ na koledžu Rid 1956.
„Ovaj otkucani rukopis omogućava uvid u um pesnika dok je stvarao nešto što je nesumnjivo najvažnija američka poema u 20. veku. To što je verzija remek-dela književnosti kakvo je ovo bila toliko dugo nepoznata posebno je neobično. Sa kolegama sam se našalio da će moja karijera nakon ovoga ići samo nizbrdo“, kaže Kesidi.
Koje je tvoje mišljenje o ovoj temi?
Ostavi prvi komentar