0
Izložba "Gledanje u svemir" Neše Paripovića biće otvorena u subotu, 16. decembra u 19 sati u galeriji B2.
Poslednja izložba u ovoj godini u B2 galeriji donosi osvrt na delo poznatog beogradskog umetnika Neše Paripovića.
A bio je član čuvene šestorke iz SKC-a, koja je obeležila našu umetnost od sedamdesetih godina 20. veka, specifične po stavu „umetnik u prvom licu“.
Nakon poslednje izložbe organizovane u Muzeju savremene umetnosti 2006. godine Neša Paripović na postavci u B2 galeriji publici predstavlja većinu svojih dela, uključujući i saradnju sa Dah teatrom, tokom koje su nastali plakati i objekti. Specifičnost izložbe jeste i rad koji će prvi put moći da se vidi – „Šešir bez naziva“ iz 2012, nakon kojeg Paripović više nije radio.
Tekstove za izložbu su priredili Ješa Denegri, koji se osvrće na celokupno delo autora i sam umetnik koji u stavu pod nazivom „Gledanje u svemir“ objašnjava svoje učestvovanje u umetnosti.
Paripović svoje umetničko delovanje počinje u burnoj društvenoj i kulturnoj atmosferi ranih sedamdesetih, kada se zasnivaju i primenjuju novi izražajni jezici i uvode nove umetničke discipline, podseća Ješa Denegri u tekstu za katalogu izložbe, dodajući:
– To je pojam privremenog multimedijalnog produkta kao dela umetnika čiji se nastupi odvijaju u projekcijama filma i videa, nastalih upotrebom kamere, u performansima u galerijskim, ali i izvan galerijskim uslovima, sa ciljem ispoljavanja i evociranja umetnikovih sopstvenih egzistencijalnih, društveno-političkih i ukupnih životnih iskustava saopštenih sa izrazito ličnih i subjektivnih stanovištva govorom umetnika „u prvom licu“.
Ceo odnos Paripovića, kako priznaje Denegriju, prema umetničkom radu polazi od momenta kada je napustio slikarstvo. To je ključni trenutak.
– Radio sam drugim sredstvima, daleko od slikarstva i onda sam napravio nekoliko filmova, fotografija, konceptualnih profila a tu se skrivalo nešto vrlo važno. To je u vezi sa filozofskom pričom kako radovi nastaju, tj. kako filozofi postavljaju svoje otkriće. Ne prave ga tako što prave proizvodnju. Filozofija tj. otkriće u filozofiji nema proizvodnju za razliku od slikarstva koje je imalo ogromnu proizvodnju. Proizvodnju kao fabrika. I tu je propast i kraj cele umetnosti, slikarske takođe.
U svom radu ugleda se na filozofiju koja ne proizvodi dela. Veliki filozofi žive, kako precizira, desetinama godina ali ne proizvode seriju dela za davanje ili prodaju:
– Imaju jezgro pronalaska u dobu blizu tridesete, četrdesete godine, kad forsiraju svoje filozofsko otkriće i ono se više ne dešava u ponavljanju već se dešava samo u otkriću daljih podataka u vezi centra tog filozofskog otkrića. Tako da se ne radi o produktivnosti, ona ne postoji, već postoji samo jedan pronalazak koji se obogaćuje, pronalazi, preporučuje i na razne načine upućuje poznavaocima i drugima. Meni je to filozofsko iskustvo bilo centralno, jednostavno sam ga video. U tom iskustvu nema serijske proizvodnje, niti prodaje slika ili knjiga ili dela iz drugih disciplina, što prelazi u banalnost, već fokus ostaje na jednom ili dva dodira u jednom periodu uzrasta, koncepcije, želje ili nekog određenog dešavanja ali fiksiranog u jednom dobu. To je u filozofiji poznato. U jednoj tački života ovo je opredeljenje – reči su Neše Paripovića.
Izložba će trajati do kraja januara u galeriji u Balkanskoj 2.
Bonus video: Jesenja izložba ULUS-a
