Uz genetske testove, istraživači su nedavno testirali i imunološke ćelije iz krvi pacijenata i njihovih porodica. I sada se više zna o tome zašto mladi ljudi umiru od korone, mada se smatralo da su otporniji od hroničnih bolesnika i starih.
Visok krvni pritisak, dijabetes, gojaznost i starost, pokazalo se, najčešći su razlozi zbog kojih neki pacijenti ne prežive kovid 19. Naime, sve su to rizici koji mogu izazvati komplikacije kod obolelih od ove opasne bolesti. Ipak, u poslednje vreme se sve više govori i o mogućoj genetskoj podlozi, odnosno o tome da na naš odgovor na virus veliki uticaj može da ima i naša genetska ranjivost, pišu na sajtu Health24.com.
Kao primer uloge genetike holandski genetičar Aleksander Hojšen s Medicinskog centra Univerziteta Radboud (RUMC) u Nijmegenu navodi dva brata, oba mlađa od 35 godina, inače potpuno zdrava, koji su se zarazili koronavirusom i obojica završili na respiratoru.
Ranjivost
„U tom slučaju se odmah zapitate mogu li genetski činioci da igraju ulogu“, kaže Hojšen.
On dodaje da može biti slučajnost da su obojica bila tako teško bolesna, ali da to može da bude i posledica greške u imunološkom sistemu. Tokom proučavanja ta dva slučaja naučnici su saznali za još dvojicu mlađih ljudi na drugom kraju Holandije koji su takođe završili na respiratoru. Krenuli su u istraživanje s obzirom na to da nisu imali nikakvu porodičnu povezanost. Dok je trajalo istraživanje, jedan od njih izgubio je bitku s koronom.
Pročitajte još:
Kako bi identifikovali genetsku ranjivost na infekciju, istraživači su izdvojili njihove egzome koji sadrže delove koji kodiraju proteine u svim genima. Posebnu pažnju su posvetili genima za koje se zna da su uključeni u urođeni imunološki odgovor.
Pokazalo se da su sva četvorica muškaraca imala mutaciju na genu koji u nekim imunološkim ćelijama proizvodi receptor TLR7. Naime, TLR7 upozorava imunološki sistem na infekciju, odnosno otkrivanje jednog lanca RNK koji neki virusi nose, kao što je slučaj sa SARS-CoV-2. Naučnici misle i da taj receptor prepoznaje i usko povezane koronaviruse poput MERS-a ili SARS-a. Kad se virus aktivira, receptor ‘budi’ oslobađanje interferona, odnosno molekula imunološke signalizacije koje učestvuju u odbrani organizma od virusnih infekcija.
Promene na DNK
Uz genetske testove, istraživači su testirali i imunološke ćelije iz krvi pacijenata i njihovih porodica. Pokazalo se da su svi imali znatno manje interferona kao odgovor na infekciju nego što bi bilo očekivano. U laboratoriji su koristili molekul poznat kao imikvimod (modifikator imunološkog odgovora) da aktiviraju TLR7 receptore simulišući infekciju.
Otkrili su da mutacija u TLR7 onemogućava njihovu zaštitu od koronavirusa. Pritom se naglašava da takva istraživanja imaju veliku važnost za moguće lekove koji bi pomogli takvim pacijentima da se popravi njihov imunitet, odnosno da bolje odgovore na napad.
Inače, baš genetska istraživanja najčešće se povezuju sa lošim ishodima mlađih osoba obolelih od kovida 19, odnosno kod onih kod kojih ne postoji nijedan zdravstveni rizik koji bi bio razlog za komplikacije.
U jednoj studiji, objavljenoj je pre nešto više od mesec dana, istraživao se genom 1.610 pacijenata hospitalizovanih tokom epidemije u Španiji i Italiji. Otkrivene su promene na DNK koje takođe mogu uticati na tok bolesti, mada su one vrlo male.
Pročitajte još:
Otkriveno je da je deo pacijenata imao genetske promene zbog kojih dolazi do poremećaja proteina hemokina (molekula citokina) koji komuniciraju s molekulima imunološkog odgovora. Oni inače služe da privuku imunološke ćelije u napadnuto tkivo kako bi one uništile virus. Naučnici su dokazali da su te promene 1,5 puta bile češće kod onih pacijenata kojima je trebao respirator ili neka druga potpora za disanje. Naime, mala promena u DNK povezana je sa smanjenom aktivnošću gena koji pomaže u regulaciji hemokina.
***
Pratite nas i na društvenim mrežama:
Koje je tvoje mišljenje o ovoj temi?
Učestvuj u diskusiji ili pročitaj komentare