Tužna povorka krenula ka večnoj kući Halida Bešlića: Evo šta znače tri obeležja na sanduku legendarnog pevača

Povorka s kovčegom u kom je Halid Bešlić krenula je ka groblju Bare, gde će pevač biti sahranjen uz islamske običaje, dok su poštovaoci lika i dela velikog pevača kojeg je volela cela bivša Jugoslavija napravila špalir.

Nakon komemoracije Halidu Bešliću koja je održana u Narodnom pozorištu Sarajevo, muzička legenda će biti sahranjen na gradskom groblju Bare. Nakon molitve, ožalošćena povorka kretaće se kroz grad — kroz Ferhadiju, zatim ulicom prema Večnoj vatri, sve do gradskog groblja Bare. Povorka s kovčegom krenula je ka groblju Bare, gde će pevač biti sahranjen uz islamske običaje, dok su poštovaoci lika i dela velikog pevača kojeg je volela cela bivša Jugoslavija napravila špalir.

Automobil sa telom Halida Bešlića kroz Ferhadiju, zatim ulicom prema Večnoj vatri, sve do gradskog groblja Bare, gde je predviđeno ukopavanje oko 15.00 časova.

Značenje obeležja na sanduku

Prema islamskim običajima, telo pokojnika koje se nalazi u sanduku umotano je u beli čaršav (ćefin) i dženaza treba da se obavi što pre. Zadnji počinak treba da bude skroman i jednostavan a na drvenoj tabli koja ide na sanduku sem imena i prezimena i datuma rođenja, ne stoji nikakvo obeležje.

Na glavi sanduka nalazio se i bosanski fes, najprepiznatljiviji simbol Bosanaca.

Tradicionalna kapa, poznata i kao fez ili tarbuh, imala je važnu ulogu u kulturi i nošnji Bosne i Hercegovine, naročito među muslimanskim stanovništvom tokom osmanskog perioda i 19. veka.

Fes je najčešće crvene boje, cilindričnog ili blago konusnog oblika, napravljen od filca (obično vune). Na vrhu često ima crnu svilenu kićanku (resu).

Fes je bio znak ugleda, časti i pripadnosti gradskom sloju (posebno među bošnjačkim begovima, trgovcima i učenim ljudima). Nosio se uz tradicionalnu nošnju — antere, jelek, čakšire i dolamu.

Prema običajima, preminulog u kabur (raku) spušta jedan od članova porodice, ali ne smeta ni ako to učini neko drugi. Prvo se spuštaju noge, pa tek glava koja treba da bude okrenuta ka istoku odnosno Kibli, svetom mestu za Muslimana.

Kada se pokojnik ukopa, obično hodža (imam) ili neko od rodbine prouči Kur’an a nakon toga se od prisutnih traži da halale (oproste) preminulom (rahmetli) dugove, materijalne ili neke druge prirode, prenosi Telegraf.