0
Bigoti sve tri velike monoteističke religije su se ujedinili protiv žena, protiv prava na abortus, protiv ravnopravnosti polova, protiv seksualnih sloboda i opredeljenja, protiv zaštite žrtava porodičnog nasilja. U ime odbrane tradicionalne porodice u toku je puzajuća kontrarevolucija koju kleptokratski režimi koriste da bi učvrstili vlast a političke stranke i kleropopulisti u EU i SAD da bi došli ili zadržali vlast.
Piše: Željko Pantelić
Države, narodi i lideri koji se međusubno, da upotrebimo eufemizam, ne podnose, vide u slobodnoj, emancipovanoj ženi i LGBT populaciji zajedničkog, smrtnog neprijatelja. Pozicije Moskve i Varšave, ortodoksnih jevreja i zatucanih muslimana, američkih zadrtih protestanata i evropskih bigotnih pravoslavaca, se razilaze u svemu osim u zajedničkoj želji da “vrate žene na svoje mesto” i da žive u gradovima i selima sa zlokobnom oznakom “LGBT-free”, izmišljenoj u Poljskoj, državi članici EU.
Pročitajte još:
Poljska je glavni zagovornik oštrih sankcija prema Rusiji, ali režimu Jaroslava Kačinjskog ne pada napamet da proveri odakle dolaze donacije i finansiranje organizcija koje propagiraju mizoginu i homofobnu politiku u Poljskoj. Verovatno, zato što tragovi vode do Moskve, odnosno do najužeg kruga biznismena oko Kremlja.
„Taktika salame“
S druge strane, Tursku i Poljsku spaja politička filozofija koju je Mađaš Rakoši, mađarski komunistički lider posle Drugog svetskog rata, nazvao “taktikom salame”. “Mali Staljin”, kako su oslovljavali Rakošija, je praktikovao pristup da postepeno eliminiše svoje neprijatelje, krišku po krišku, baš kao što se seče salama.
Poput turskog predsednika Redžepa Tajipa Erdogana i vladar Poljske iz senke Jaroslav Kačinjski demontira “krišku po krišku” institucije pravne države i stubove na kojima počiva slobodno i demokratsko društvo, počevši od slobode medija. Posle Turske, Poljska bi mogla da bude sledeća zemlja koja će povući potpis sa Istanbulske konvencije protiv nasilja nad ženama i u porodici.
S druge strane Turska bi mogla da se priključi tzv. Varšavskoj konvenciji koju propagiraju ultrakatoličke organizacije koje ne prezaju od otvorenih napada na papu Bergolja jer smatraju da je previše mekan u borbi za zabranu abortusa, istopolnih brakova i u zaštiti tzv. tradicionalne porodice. Erdoganovi islamisti i ultrakatolici Kačinjskog se slažu da se prava žene najbolje brane kroz zaštitu tradicionalne porodice, odnosno žena treba da rađa decu, odgaja ih i bude sluškinja svom mužu. Razumevanje Poljaka i Turaka nije novina. Posle tri međusobna rata u 17. veku, uključujući i Bitku kod Beča, postali su braća po oružju.
Izlazak iz Istanbulske konvencije – dozvola za ubistvo
Poštovanje između Turaka i Poljaka je išlo toliko daleko da je Porta (današnji Istanbul) bila jedina prestonica u Evropi u kojoj je mesto poljskog ambasadora sačuvano i kada su Prusi, Rusi i Austrijanci izbrisali Poljsku sa geografskih karata krajem 18. veka. Zasluge za to idu Janu Sobjeskom koji je porazio vojsku velikog vezira Kare Mustafe-paše pod Bečom 1683. godine postavši južno od Dunava Lehistanski lav.
Gokče Gokčen, velika nada turske politike, potpredsednica vodeće opozicione Republikanske narodne stranke, je izlazak Turske iz Istanbulske konvencije okvalifikovala kao otvaranje puta za transformaciju žena u građane drugog reda koje je dozvoljeno maltretirati i čak ubiti.
Za Erdogana i njegove političke saveznike Istanbulska konvencija ugrožava solidnost porodice, ohrabruje razvode, promoviše homoseksualnost i otvara vrata za rodni identitet. Turska spisateljica Esmahan Ajkol podseće da nadležne institucije kriju informacije o brojevima ubistva i fizičkog zlostavljanja žena, ali da nevladine organizacije ukazuju da u proseku svaki dan tri žene u Turskoj budu ubijene od muževa, članova porodice ili verenika. “Erdogan na koži žena i njihovog potčinjavanja želi da pobedi na izborima 2023. godine, igrajući na kartu islamizacije Turske jer ne može da računa više na priču o ekonomskom napretku i boljem životu”, upozorava Ajkol.
Mizoginija i homofobija
Na Erdoganovom tragu je i režim Kačinjskog jer mobilizuje svoje biračko telo na mizoginiji i homofobiji. Poljska kleropopulistička vlada već godinama vodi krstaški rat protiv emancipacije žena, homoseksualaca i “gender fluid” osoba. Vlada Mateuša Moravjeckog je žigosala Istanbulsku konevnciju kao ideološki instrument s kojim se stimulišu “patološki porivi”, zloupotreba alkohola i droge, zavisnost od seksa i erotizaciju žena u medijima. Inače, poljska vlast tretira homoseksualnost kao patologiju.
Vlada u Varšavi radi na stvaranju što šireg savezništva država unutar EU i u Evropi s ciljem da se limitiraju prava žena i LGBT populacije, kao i na ekspanziji zlokobnih LGBT-free zona. Na Starom kontinentu Istanbulsku konevnciju nisu ratifikovale, ni posle deset godina, Letonija, Litvanija, Ukrajina, Mađarska, Češka, Slovačka, Bugarska, Velika Britanija a Rusija je nije ni potpisala.
Desetine žrtava svaki dan
Podsetimo, u Ruskoj federaciji je pre četiri godine usvojen zakon koji je dekriminalizovao porodično nasilje i pored toga što preko pola miliona žena u Rusiji je svakodnevno izloženo maltretiranju. U Moskvi, kao i u Ankari, kriju podatke o realnom broju žrtava porodičnog nasilja i na osnovu grubih procena se pominje zastrašujući prosek da par desetina žena biva ubijeno svaki dan.
Neotuđiva prava žena, među kojima je pravo na abortus jedno od najvažnijih je na udaru i na drugoj strani Atlantskog okeana. U Sjedinjenim Američkim Državama je u toku ofanziva antiabortista koji sebe nazivaju “pro-life” pokret. U januaru i februaru su predložili čak 384 zakona protiv abortusa. U američkoj državi Akranzas je već usvojen zakon kojim se zabranjuje abortus čak i u slučajevima kada je trudnoća posledica silovanja ili incesta. Na istom putu je još 14 saveznih država sa republikanskom konzervativnom većinom.
Cilj antabortista je da primoraju američki Vrhovni sud da se izjasni o pravu na abortus i preokrene svoju odluku iz 1973. godine kada je legalizovan abortus u SAD. Bigotna Amerika veruje da će Vrhovni sud, čiju većinu zahvaljujući imenovanjima Donalda Trampa čine sudije antiabortisti, glasati za zabranu prekida trudnoće. Istovremeno iza te namere se krije i želja da se diskredituje Džo Bajden, drugi katolički predsednik u istoriji SAD, i vernik praktikant. Bajden će morati da se opredeli između svoje rimokatoličke vere koja osuđuje abortus i desetina miliona Amerikanaca koji su glasali za njega verujući u njegove progresivne ideje.
BONUS VIDEO
Pratite nas i na društvenim mrežama:
