Kineski predsednik Si Đinping je uzeo zdravo za gotovo maksimu iz distopijskog romana “1984” Džordža Orvela - Ko kontroliše prošlost, kontroliše budućnost, ko kontroliše sadašnjost, kontroliše prošlost - i rešio da posle Mao Cedunga i Deng Sjaopinga i on prilagodi istoriju svojim potrebama i ambicijama. Namera gospodara Kine je da upregne istoriju kao instrument za realizaciju geopolitičkih ciljeva, šaljući poruku komšijama da je uzaludno da se opiru sudbini a Vašingtonu da neće dozvoliti nikome da se ispreči u realizaciji kineskog sna.
Pročitajte još:
Višemilenijumska povest Kine koja se proteže sve do pet mitoloških pet careva je moćno oružje u rukama komunističkog diktatora. Istorija, u njegovoj interpretaciji, ne služi za izbegavanje ponavljanja katastrofalnih grešaka, već za izgradnju nacionalnog identiteta i opravdanje zašto Kina treba da domira svetom, odnosno da ponovo bude Centralna imperija.
U suštini, režim u Pekingu pretvara istoriju u propagandu. Odlazi se toliko daleko da se dokazuje neprekidna nit između prvih ljudskih naselja na obalama Žute reke, preko imperijalnog i kratkotrajnog republikanskog perioda do komunističke ere. U jednoj rečenici, koja u Srbiji zvuči poznato, moglo bi se reći: Kinezi, odnosno etnička grupa Han, najstariji narod na svetu!
Si Đinping želi sebe da predstavi kao direktnog naslednika najvećih careva, kao i Velikog i Malog vođe (Mao Cedunga i Deng Sjaopinga), i da legitimiše komunističku dinastiju kao prirodni nastavak imperijalnih dinastija. Doživotni vladar Kine izdao je naređenje članovima Centralnog komiteta Kineske komunističke partije da na plenumu sazvanom za 8. novembar pripreme rezoluciju u kojoj bi bili korigovani pogledi na dostignuća i istorijsko iskustvo Kineske komunističe partije u prethodnih sto godina postojanja. Novi slogan komunističkog imperatora glasi: “Za Kinu nema budućnosti bez vođstva Komunističke partije”.
Si Đinping ima nekoliko ciljeve sa novim adaptiranjem istorije. Prvi je da se i u tom kontekstu izdigne na nivo Mao Cedunga i Deng Sjaopinga. Utemeljivač kineske komunističke imperije je 1945. godine orkestrirao donošenje “Rezolucije o istorijskim pitanjima naše partije”. U njoj je prikazana cela istorija Kine kao propedeutički hod ka formiranju komunističkog društva pod vođstvom Mao Cedunga.
Deng Sjaoping je formalizovao epohalni političko-ekonomski zaokret Kine sa “Rezolucijom o istoriji partije” donetom 1981. godine. U njoj se kritikuje tzv. Veliki skok unapred i tzv. Kulturna revolucija i definišu se kao prevaziđena. U rezuluciji se provlači ideja da je Mao Cedung napravio više dobrih nego loših poteza i da je zato pozitivna istorijska ličnost, ali i da je zemlja spremna za otvaranje prema tržišnoj ekonomiji i zaokret u odnosu na Maovu politiku.
Radni naslov novog programskog akta po nardudžbini Si Đinpinga je “Treća istorijska rezolucija” koja se bazira na dostizanju cilja ravnomerno raspoređenog blagostanja. Na neki način predstavlja idealno zatvaranje kruga. Naime, Mao Cedungova revolucija je bila bazirana na pobuni unutrašnjosti protiv centra, sela protiv grada, siromašne provincije protiv dobrostojećih metropola.
U novoj rezoluciji će pored pominjanja “veka poniženja” (od Opijmuskih ratova sredinom 19. veka do Kineskog građanskog rata ) i “veka iskupljenja” (od osnivanja Narodne Republike 1949 godine do danas) biti najavljen i “vek dominacije”, samo je pitanje kada će Si Đinping odrediti datum kao početak kineske hegemonije. Na taj način će biti i definitivno stavljena tačka na Dengovu politiku “sakrivanja snage i kupovine vremena”.
Sedamdeset i kusur godina posle osnivanja Narodne Republike i nakon Maove jednakosti u siromaštvu, ponovo je došlo do potencijalno opasnog društvenog raslojavanja za imperijalne ambicije Kine. U priobalnoj Kini i velikim gradovima se kreiralo dobrostojeće društvo, koje teži održavanju statusa kvo i stečenih privilegija, dok u provincijalnom delu države ogromna većina ljudi i dalje jedva preživljava i sanja novu revouluciju. Preko 600 miliona Kineza živi sa malo više od 100 evra po mesecu.
U Džongnanhaju nisu zaboravili da je komunistička revolucija krenula iz provincije, odnosno zaostale seljačke sredine koja se pobunila protiv ostatka zemlje. Upravo zbog toga Si Đinping u svojim govorima garantuje novoj srednjoj klasi dostignuti nivo blagostanja i istovremeno obećava siromašnoj unutrašnjosti blagostanje za sve.
Pošto je sebi obezbedio doživotni mandat Si Đinping je nameran da sebi osigura i večno mesto u istoriji, po mogućstvu u ravni sa najvećim kineskim carevima i Mao Cedungom ili čak iznad njih. Kineski predsednik je s ciljem da akredituje i opravda svoju apsolutnu vlast, sklonio u stranu Deng Sjaopinga oca kineskog preporoda forsirajući kult Mao Cedunga i vlastiti kao naslednika “Velikog vođe”.
Po naređenju Si Đinpinga su uklonjene sve porazne i pogubne činjenice dugogodišnje vladavine Mao Cedunga, posebno mračni period Kulturne revolucije, odnosno velike čistke u staljinističkom stilu u kojima je izgubilo život preko 35 miliona ljudi. “Korektan pogled na istoriju”, kako je nazvana politika pranja prošlosti komunističke Kine, izbrisao je sve opservacije i naučne radove koji su, istina stidljivo, ukazivali na masovne zločine Mao Cedunga i njegovog režima protiv vlastitih građana.
Novi kineski apsolutista već nekoliko godina pretenduje od komunističkih funkcionera da osujete svaki pokušaj predstavljanja ili tumačenja istorije koji nije po volji partije i vođe. Iz partijskog priručnika “Kratka istorija Kineske komunističke partije” izbrisan je deo u kojem se “Veliki skok unapred” citira kao primer koji treba da bude nauk budućim genercijama.
Podsetimo suluda politika Mao Cedunga nazvana “Veliki skok unapred” proizvela je jednu od najvećih kriza u povesti. Ona je ušla u čitanke kao “Velika kineska glad” koja je odnela između 15 i 20 miliona ljudskih života. Iza nje je usledila još veća nesreća za kineski narod tzv. Kulturna revolucija od koje ih je spasla samo smrt Mao Cedunga 1976. godine.
Gotovo sve greške i zločini “Velikog vođe” su izbrisane a oni koji ne mogu da se sakriju su minimizovani. Na drugoj strani se glorifikuju dostignuća Mao Cedunga: ratne pobede, pogotovo u Korejskom ratu, modernizacija zemlje, uspesi u spoljnoj politici. Kineski komunisti su falsifikovali istoriju i prikazavši sebe kao borce protiv Japana u Drugom svetskom ratu. U realnosti, protiv Zemlje izlazećeg Sunca su se borili nacionalisti Čang Kaj Šeka i izgubili su 3.700.000 vojnika plus nekoliko miliona ranjenih ili obogaljenih. Sam Mao Cedung se u privatnim razgovorima šalio kako bi trebalo da se zahvali Japancima što su desetkovali Čang Kaj Šekovu vojsku i omogućili mu da je pobedi i osvoji vlast.
Podešavanje i prilagođavanje istorije političkim ambicijama Si Đinpinga nije samo limitrano na školske programe, akademsku zajednicu i medije, već i na privatnu sferu. Režim je ovog proleća otvorio brojeve telefona i onlajn servise na kojima kineski “čvorovići” mogu da prijavljuju negatore “koretknog pogleda na istoriju”. Već u prvih par meseci je izbrisano nekoliko miliona objava na društvenim mrežema i na internetu koji nisu bili u skladu sa komunističkom pravovernom istorijom. Gotovo svi autori postova su otkriveni, nekima je zaprećeno, neki su kažnjeni a neki su čak završili i u zatvoru.
BONUS VIDEO: Eksplozija gasa u Šen Jangu
***
Pratite nas i na društvenim mrežama:
Koje je tvoje mišljenje o ovoj temi?
Ostavi prvi komentar