"Zločin je, izvesno, bio naručen, o čemu se i na dan sahrane od uva do uva šaptalo i prepričavalo da su zločinci, uz znanje i pomoć tadašnjih policijskih službi i vlasti u Peći, pobegli s lica mesta", navodi za Srnu Ranko Jokić iz Patrijaršijske ulice.
Pre 22 godine, na današnji dan 1998, dvojica maskiranih zločinaca su iz automatskih pušaka ubila šestoricu srpskih gimnazijalaca i od tada ovaj zločin nije rasvijetljen. Ranko Jokić iz Patrijaršijske ulice u Peći veruje da su imena zlotvora poznata, ali neko iz straha od istine ne želi da njihova imena, posebno njihovu nacionalnu pripadnost, obelodani.
Ubijeni su Ivan Obradović (15), Vukota Gvozdenović (16), Zoran Stanojević (18), Svetislav Ristić (18), Ivan Radević (18) i Dragan Trifović (18), dok je Vlado Lončarević (18) teško ranjen, a Mirsad Šabović (34) i Nikola Rajović (18) lakše.
O zločinu nad gimnazijalcima iz Peći, navodi Jokić za Srnu, svedoče tragovi rafala i krvi po zidovima i patosu restorana u kojem su se gimnazijalci okupljali vikendom i u danima proslava.
„To su svedočanstva o zločinu koji je izvesno bio naručen, o čemu se i na dan sahrane, dok je još tadašnji patrijarh Pavle služio liturgiju, od uva do uva šaptalo i prepričavalo da su zločinci, uz znanje i pomoć tadašnjih policijskih službi i vlasti u Peći, pobegli s lica mesta“, kaže Jokić.
On tvrdi da je „poznato da je zločince u obližnjem dvorištu Gimnazije „Sveti Sava“ čekalo auto „zastava 128″ i da su, prema tadašnjim saznanjima umakli, prema Brestoviku, selu preko kojeg se okolnim putem silazi do Pećke patrijaršije, centra grada“. Ono što boli sve ljude iz grada na Bistrici, podno Prokletija, navodi Jokić, „jeste ćutanje nadležnih i pokušaj pojedinaca da se pod velom tajne drži istina o zločinu od kojeg zaziru svi Pećanci, bez obzira na nacionalnu pripadnost“.
Taj zločin je uništio međuljudske i međunacionalne odnose u Peći, to je početak kraja zajedničkog života Srba, Bošnjaka, Muslimana i Albanaca u Peći i u celoj Metohiji – ističe Jokić i naglašava da od tog dana 1998. godine, izuzev novinara, u objekat „Panda“ nikada ničija noga nije kročila.
„Sve kuće, svi poslovni objekti u ulici pored Gimnazije prodate su, a jedino je kuća u kojoj se nalazi „Panda“ napuštena i stoji netaknuta, ista onakva kakvom su je krvlju zalili pećki gimnazijalci“, priča Jokić.
On smatra da će „Panda“ ostati živi spomenik i crna mrlja na duši i srcu svakog Pećanca i svih koji su naručili i počinili jedan od najstrašnijih zločina na Kosovu i Metohiji. Verovalo se, navodi Jokić, da su zločin počinili Albanci, ali je pre godinu dana procurila informacija da je istragom utvrđen identitet naručilaca i počinilaca i da se čeka momenat da se istina saopšti javnosti.
Jokić kaže da je „dosadašnje `znanje` o zločinu u `Pandi` palo u vodu i da su ubistvo pećkih gimnazijalaca počinila lica neke druge nacionalnosti – `plaćenici`“. „Porodice ubijenih dečaka i mi, Pećanci, znamo da su državne službe bezbednosti otkrile i naručioce i počinioce, ali neko ne želi da stavi tačku na naše dvadesetogodišnje istrajavanje za istinom“, ističe Jokić.
Iz Udruženja porodica nestalih i kidnapovanih sa Kosova i Metohije kažu za Srnu da, kao što traže da se rasvetli sudbina bilo kojeg drugog nestalog ili ubijenog, tako traže i da se pred licem pravde nađu i sa istinom suoče naručioci i počinioci zločina nad gimnazijalcima u restranu „Panda“. Do tada će, kako reče Jokić, Peć „grcati u suzama, a u Bistricu će se slivati i njome vreti krv stradalih mladića iz Pande“.
***
Pratite nas i na društvenim mrežama:
Koje je tvoje mišljenje o ovoj temi?
Ostavi prvi komentar