0
Nakon lepog prijema romana "Čas zvezde" Klaris Lispektor objavljene u okviru Kontrastove edicije Ženski glas, pred domaću čitalačku publiku izlašao je i roman "Živa voda" u istoj ediciji, kaže se u saopštenju ove izdavačke kuće.
Iako još nedovoljno poznata našoj književnoj sceni, Klaris Lispektor je jedna od najmarkantnijih autorki 20. veka, kako po svom izuzetnom književnom opusu, tako i po veoma zanimljivoj biografiji, kojom se podjenako bave i istorija književnosti i lifestyle magazini.
Klaris je poreklom iz Ukrajine, ali se još kao mala sa porodicom preselila u Brazil gde je završila jednu na najcenjenijih gimnazija u zemlji Ginásio Pernambucano, a potom i studije prava. Ubrzo nakon završetka studija, kada je imala svega 23 godine, objavila je svoj prvi roman Blizu divljeg srca, koji je zbog upotrebe unutrašnjeg monologa, filozofskog pristupa i specifičnog stila bio smatran revolucionarnim u Brazilu. Roman je osvojio nagradu Graça Aranha za najbolji debitanski roman.
I pored velike senzacije kojom je roman primljen, Klaris napušta Brazil sa tek venčanim mužem kako bi ga pratila u njegovoj diplomatskoj karijeri u Evropi, a potom i u Americi. Nastavlja da piše i pomera granice portugalskog jezika, postaje majka, organizuje diplomatske večere, odlazi na prijeme. 1959. godine, međutim, napušta muža tokom njegove misije u Vašingtonu i sa dva sina se vraća u Brazil. Iznajmljuje stan u Riju i počinje da objavljuje kolumne u časopisima, često pod pseudonimom.
Ubrzo postaje slavna, naročito nakon objavljivanja zbirke priča “Porodične veze” koja postaje bestseler u Brazilu. Objavila je romane: “Jabuka u tami” (1961), “Pasija po G.H.” (1964), “Učenje ili Knjiga užitaka” (1969), “Živa voda” (1973), “Čas zvezde” (1977) i “Dah života” (1978) i zbirke pripovedaka “Porodične veze” (1960), “Legija stranaca” (1964), “Sreća iz potaje” (1971), “Lepotica i zver” (1979). Kada se govori o njenom pisanju, često se citira rečenica brazilskog autora Ota Resendea (Otto Lara Resende): “Čuvajte se Klaris Lispektor. To nije književnost, već magija.”
“Najpoznatija predstavnica latino-američkog buma je i svakako jedna od najznačajnijij spisateljica 20. veka. Njena proza je očaravajuća: ona začara svojom nežnošću, intimnošću, introspekcijom, svojom empatijom“, rekla je o autorki prevoditeljka romana „Živa voda“ na sprski, Ana Kuzmanović Jovanović.
Bonus video: Saša Savić: Knjiga „Četvrta violina“ – kako se 1992. godine sve okrenulo naopačke