Čuveni profesor Beogradskog univerziteta Ivo Tartalja preminuo je u 91. godini, saopšteno je iz Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju Adligat, čiji je profesor bio počasni član osnivač.

„Profesor Ivo Tartalja (1930 – 2020) bio je strog i pravičan, ali uvek pun razumevanja za studente, pa je postao simbol celog jednog vremena, simbol ‘stare profesure’, kada se tražilo mnogo od studenata, ali su im profesori mnogo i pružali. Ostavio je dubok trag ne samo u profesuri, već i u naciji svojim izuzetnim naučnim studijama i Zbirkom koju je formirao u Adligatovom Muzeju srpske književnosti kada je, po prvi put, javnosti omogućeno da se upozna sa izuzetno značajnim nepoznatim književnim rukopisima“, saopšteno je iz Adligata.

Otac Ive Tartalje je bio čuveni književnik Gvido Tartalja, a stric uvaženi slikar Marino Tartalja. Pripadao je jednog od poslednjih grofovskih porodica na Balkanu. Školovao se u Beogradu, gde je završio Osnovnu školu „Vuk Кaradžić“, Prvu mušku gimnaziju, a zatim i Filozofski fakultet (filozofska grupa), na kome je doktorirao 1961. godine, navode u Adligatu.

Ivo Tartalja bio je profesor na Кatedri za opštu književnost i teoriju književnosti Filozofskog, potom Filološkog fakulteta, od 1955. do penzionisanja 1995. godine. Pored redovne, držao je i postdiplomsku nastavu na fakultetima u Beogradu, Novom Sadu i Prištini, a predavao je i na fakultetima u Nišu i Кragujevcu.

Osim velikog broja eseja i studija, kao posebna izdanja, objavio je knjige: „Počeci rada na istoriji opšte književnosti kod Srba“ (1964), „Đure Daničića lekcije iz estetike“ (1968), „Pripovedačeva estetika, prilog poznavanju Andrićeve poetike“ (1979), „Beograd XXI veka – iz starih utopija i antiutopija“ (1989), „Put pored znakova“ (1991), Teorija književnosti za srednje škole (prvo izdanje 1998), „Do praestetike“ (2007), „Pesma o pesmi“ (2013).
Priredio je za štampu Studije i kritike Ljubomira Nedića, tri knjige Sabranih dela Bogdana Popovića („O umetnosti i stilu“, „Кnjiževna teorija i estetika“, „Listići i drugi članci“), i knjigu Vojina Rakića „Bogdan Popović iz razgovora davnih“, podsećaju u Srpskom književnom društvu.

Ivo Tartalja jedan je od osnivača Instituta za književnost i umetnost, bio je sekretar Odbora za kritička izdanja u SANU (1972-1975), član uredništva biblioteke „Кnjiževna misao“ Srpske književne zadruge, edicije „Srpska književna kritika“ Instituta za književnost, kao i u redakcijama više periodičnih publikacija. Dobitnik je nagrada „Đorđe Jovanović“, „Mladen Leskovac“ i Povelje zahvalnosti Adligata.

Profesor Tartalja bavio se naučnim radom i nakon penzionisanja, a u Adligatu je osnovao Zbirku porodice Tartalja, poklanjajući udruženju, između ostalog, prepisku Miloša Crnjanskog i Gvida Tartalje, rukopise Tina Ujevića, Oskara Daviča i svog oca, kao i mnoge druge knjige i predmete, saopšteno je iz Adligata. U ovom udruženju najavljuju i da će uskoro biti objavljena knjiga Miloša Jevtića „Tartalje“, u skladu sa ugovorom koji je potpisao profesor Tartalja, kojim se Adligat obavezuje da „promoviše, štiti i čuva od zaborava lik, životno delo i ugled članova porodice Tartalja“.