Dugogodišnja direktorka Opere i teatra Madlenianum, profesorka, muzikolog i kritičarka Branka Radović preminula je u 74. godini, saopšteno je iz ovog beogradskog teatra.
Branka Radović bila je dugogodišnji profesor i dekan Filološko-umetničkog fakulteta u Kragujevcu, vrsni kritičar i teoretičar muzike, a od 2010. do 2017. godine direktor Opere i teatra Madlenianum, i upravo je zahvaljujući njoj na scenu ovog teatra postavljena integralna verzija opere Stevana Hristića „Suton“, podsećaju iz ovog pozorišta.
Branka Radović rođena je 1949. godine na Cetinju. Diplomirala je najpre na odseku za jugoslovensku i opštu književnost Filološkog fakulteta u Beogradu 1973, a godinu dana kasnije i na odseku muzikologije na Fakultetu muzičke umetnosti. Magistarski rad odbranila je na katedri za srpsku istoriju muzike 1988. a doktorat na katedri za srpsku književnost Filološkog fakulteta 1999. godine.
Pedagogijom se dugo godina bavila u Muzičkoj školi „Mokranjac“ u Beogradu, a od 1995. do 1999. bila i direktor škole. Radila je na fakultetima muzike u Cetinju i Istočnom Sarajevu, Novom Sadu kao profesor istorije muzike i muzičkih oblika. Od 2003. godine bila je profesor istorije muzike FILUM-a u Kragujevcu, a od 2010. i redovni profesor na istom fakultetu, potom i dekan.
Usavršavala se iz oblasti muzikologije u Francuskoj, a iz oblasti opere u Nemačkoj i Italiji.
Bavila se i muzičkom kritikom, najpre na Trećem programu Radio Beograda, a docnije u dnevnim listovima „Borba“ i „Politika“, gde je decenijama pisala kritike opere.
Radovićeva je bila i glavni i odgovorni urednik časopisa „Pro musica“, saradnik brojnih muzičkih časopisa, pisac naučnih radova koje je izlagala u zemlji i u inostranstvu.
Potpisala je i nekoliko knjiga: „Mala istorija muzike“, „Gorski vijenac i druga muzičko-scenska dela Nikole Hercigonje“, „Otmenost posrtanja“, „Njegoš i muzika“, „Summa Xeniana“, monografiju o kompozitorki Kseniji Zečević…
Bila je aktivna u mnogim žirijima i komisijama u zemlji i inostranstvu, a od 2007. je bila selektor festivala „Mokranjčevi dani“ u Negotinu.
Bonus video: Pariska opera III