0
Komad Ivana Turgenjeva „Mesec dana na selu“ reditelj Milan Nešković pretvara u ‘’stepsku’’ ljubavnu sagu i približava ga i vremenski i prostorno.
Rusija koju poznajemo iz dobre literature je Rusija pre aviona, autoputeva, telefona, televizije i interneta, rečju bez komunikacije, i predstavlja ogroman prostor usamljenosti. Konkretne, fizičke usamljenosti. Stotine kilometara nenastanjene stepe do prvog grada, čak do prvog komšije, to su stotine dana okrenutosti knjigama, prirodi i razmišljanju. I čekanje da se dogodi život.
U takvom stanju je Natalija Petrovna, glavni ženski lik. Ona je mlada žena i majka, nepronađena u porodičnom životu, u potrazi za uzbuđenjem koje nalazi u zaljubljivanju. Prvo u porodičnog prijatelja, zatim u mladog studenta, kućnog učitelja njenog sina. To je osnovni zaplet, u koji je uključena još jedna ljubavna priča, ona mlade vaspitačice Vere. Vera na neki način ponavlja Natalijinu sudbinu, time što posle ljubavnog razočaranja životni izlaz pronalazi u preuranjenom braku, i to sa nevoljenim čovekom. Lik ‘’suvišnog čoveka’’, koji je Turgenjev izgradio u svom proznom stvaralaštvu, u ‘’Mesec dana na selu’’ dobio je žensku verziju, kroz žene zarobljene u mrtvim brakovima.
Ovu ‘’stepsku’’ ljubavnu sagu Milan Nešković približava i vremenski i prostorno. Najmanje savremenom odećom (Biljana Grgur), a mnogo više radikalnim skraćenjem teksta (Jelena Mijović), gde se ‘’radikalno’’ odnosi na sve što bismo danas doživeli kao nepotrebni višak, dok su odnovne odrednice teksta u potpunosti sačuvane. Ovakva partitura omogućila je reditelju da insistira na daleko direktnijim odnosima i otvorenim, pojačanim reakcijama, nepoznatim građanskom društvu 19. veku.
Natalija Petrovna Bojane Zečević je savremena, nezadovoljna i neurotična žena, dok je Vera Vanje Kovačević otvoreno histerična. Jednako povišene osećajnosti je i Vahidin Prelić kao kućni prijatelj Rakitin, u ulozi ostavljenog, i dalje zaljubljenog ljubavnika. Iz ludila ljubavnog četvorougla uspeva da se izvuče mladi učitelj, Dejan Maksimović, kao jedini pred kim se tek otvaraju putevi i izbori. Svi ostali su zatočenici već ispisanih životnih scenarija, tim tragičnije što im je režija dodala povećanu energiju i strast.
U idiličnom ambijentu, sa ogromnim mesecom na obzorju (Andreja Rondović), postoji i neki drugačiji život – život rada, empatije, poštovanja reda ili i otvorenog sarkazma. Nosioci tog života su sugestivni Igor Borojević kao muž, mirna i gospodstvena Divna Marić kao njegova majka, brižna i odana Tijana Karaičić Radojičić kao služavka, Hadži Nemanja Jovanović kao doktor i šarmantno apartna Ivana Pavićević kao družbenica.
Šteta što se podnaslov gotovo u potpunosti izgubio, jer koliko god ljubavne priče bile dramatične, one su – kao opšta mesta – neminovno i komične.
Bonus video: Slobodan Boda Ninković o odlasku u penziju