Novosadski konceptualni umetnik Slavko Bogdanović otvoriće sutra od 19.30 sati u izlogu Gete instituta u Beogradu izložbu "Ars subtantie - slobodan pad iz sveta dogmi", kao svojevrsnu najavu monografije o umetničkoj grupi KOD koja je početkom sedamdesetih delovala u Novom Sadu, a on i Miroslav Mandić kao njeni članovi su zbog svojih umetničkih radova osuđeni na zatvorske kazne.
Slavko Bogdanović jedan je od pripadnika jugoslovenske neoavangardne umetničke scene u Jugoslaviji s kraja šezdesetih i početkom sedamdesetih godina prošlog veka koja se označava terminom „nova umetnička praksa“. Bio je jedan od osnivača novosadske konceptualne Grupe KÔD (1970-1971) i sarađivao je u kultnom listu novosadskih studenata „Index“, završio je Pravni fakultet u Novom Sadu, gde je i magistrirao i doktorirao.
Nakon lokalnih političkih i medijskih osuda novosadskih avangardnih umetnika (posebno u manifestacijama Grupe Januar/Februar, 1971) zbog njihovih umetničkih aktivnosti, i krivičnih progona koji su usledili, Bogdanović je tokom sedamdesetih delovao unutar umetničke andergraund scene, koja se u Vojvodini spontano formirala kao alternativni odgovor na nemogućnost normalnog učešća u omladinskom javnom kulturnom i umetničkom životu. Zbog teksta u beogradskom „Studentu“ posvećenog andergraund kulturi iz decembra 1971. godine, u kojem je u fokusu njegovog umetničkog promišljanja bio opresivni dogmatski politički ambijent u kulturi Novog Sada, kreiran od strane tzv. vojvođanskih liberala, koji je on video kao anahroni relikt staljinizma, bio je osuđen na zatvorsku kaznu, navodi se, između ostalog, u najavi izložbe.
Bogdanovićevi individualni radovi obuhvataju objekte, instalacije, performanse, audio-vizuelne i filmske (DVD) projekte… Objavio je knjige „Močvara“ (1970), „Politika Tela“ (1997), „Dingo Voli Dingač“ (1998), Final Shot – Final Cut (2007), „Vae victis“ (2008), „Simptomi singularizacije – srbstva slučaj: biće i ljudi“ (u koautorstvu sa Živkom Grozdanićem Gerom, 2008), „Inventar discernacije“ (2018) i „Inter Vivos“ (2018). Trenutno radi na monografiji „Grupa KÔD u dokumentima i vremenu“.
Na izložbi u Gete institutu, Bogdanovićevo inicijalno referentno polazište je doktrina reizma slovenačke Grupe OHO i gipsani odlivci plastičnih boca i drugih objekata Marka Pogačnika iz sredine šezdesetih godina, koja je, u želji da ukaže na alijenaciju i postvarenje čoveka u konzumerističkom okruženju socijalističkog tržišta, zapravo člinila ugaoni kamen jednog novog shvatanja umetnosti, koje nije bilo u funkciji održavanja (i interpretacije, nadgradnje) poznatih humanističkih slika sveta, već (u jednoj večnoj sadašnjosti) samo (zenovske vrste; homologno/nekompetitivno/nedualističko) percipiranje materijalnih fenomena (fenomena iz kategorije supstantiae). U istoj ravni je i savremeni tekst Slobodana Tišme „Kao neko“ (1970), u kojem se autor bavi ispitivanjem ontološke prirode reči unutar koncepta semantičkog reizma, navodi se u najavi izložbe.
Pored referentnih radova Pogačnika (gipsane replike plastičnih ambalažnih objekata) i stranice iz „Indeksa“ sa Tišminim tekstom „Kao neko“ (1970), u ovoj selekciji su izloženi i Bogdanovićevi radovi „Porez na promet“ (1970), „Otvoreno pismo Jaši Zlopcu, dve poslednje strane“ (1971), „Horizont događaja, jedan od preko 30 printanih panela“ (2008) i „Life vector of Mr. Snowden“ (2018).
Koje je tvoje mišljenje o ovoj temi?
Ostavi prvi komentar