7
Izložbu slika istaknutog umetnika i profesora Miloša Bajića (1915-1995) biće otvorena 25. juna u 19 sati u Galeriji RIMA u Kragujevcu. Organizovana u saradnji sa umetnikovim sinom rediteljem Darkom Bajićem i ćerkom Jesenkom Bajić, izložba obuhvata apstraktne slike nastale u periodu od sredine pedesetih do početka šezdesetih godina 20. veka.
Vreme kada je Miloš Bajić bio član „Decembarske grupe“ (1955-1960) obeležilo je njegove rane prodore u područje apstrakcije, u čemu je prednjačio na ovdašnjoj likovnoj sceni, ističe se u saopštenju Galerije RIMA.
Dok su se njegove kolege slikari postepeno odvajali od prizora, oprezno apstrahujući forme, Bajić se u svojim radovima sasvim oslobodio predmetnog sveta i prepustio autonomnoj unutrašnjoj stvarnosti slike.
Svojim talentom, stvaralačkim temperamentom i poznavanjem zbivanja na savremenoj međunarodnoj sceni, Bajić je, kako je navedeno, uspeo da slikama iz ovog perioda načini korak dalje unutar ovdašnje umetničke sredine i samostalno, sopstvenim likovnim istraživanjima, uspostavi veze sa aktuelnim evropskim tendencijama u slikarstvu.
Predstavljajući „jednu liniju apstrakcije u slikarstvu Miloša Bajića“, kako je i naslovljen tekst istoričarke umetnosti Nevene Martinović u katalogu izložbe, ova postavka u Riminom kragujevačkom prostoru daje pregled razvoja Bajićevog apstraktnog izraza između 1955 i 1962. godine: od asocijativnog predela iz sredine pedesetih, preko napuštanja predmetnosti u slikama umereno geometrizovanih struktura iz druge polovine šeste decenije do uvođenja elemenata akcionog slikarstva u radovima s početka sedme decenije.
Pročitajte još:
Na izložbi u Galeriji RIMA publika će moći da vidi neke od Bajićevih amblematskih slika ovog perioda među kojima je i slika „Kotor I“ (1955) koja se smatra njegovim najranijim apstraktnim delom, zatim „Dinamizam prostora“, izlagana na umetnikovoj samostalnoj izložbi 1958. godine, kao i slike „Kompozicija u smeđem“, kojom je nastupio na Prvom trijenalu likovnih umetnosti 1961, i „Unutrašnja struktura“, prikazana na Oktobarskom salonu 1962. godine.
„U opusu umetnika koji je ravnopravno i simultano negovao figuraciju, put ‘čiste’ apstrakcije koji se dogodio između sredine pedesetih i početka šezdesetih godina, omeđen je pejzažima – asocijativnim i apstraktnim, ‘Kotorima’ i ‘Šikarama’. Na tom putu Bajić je na ovdašnjoj umetničkoj sceni ‘apstraktni slikar bio onda kada su bezmalo svi bili protiv apstraktnog slikarstva’ (M.B. Protić, ‘Miloš Bajić’, Nolit, Beograd, 1964) uspevajući da nenametljivim samostalnim naporima dotakne pojedina savremena strujanja evropske umetnosti“, istakla je Nevena Martinović u tekstu kataloga.
Martinović je naglasila da je Bajić u svom šest decenija dugom stvaralaštvu izgradio složen i stilski razgranat opus u kome ne postoji jedna, već mnoštvo paralelnih linija kojima se razvijala njegova slikarska misao i evoluiralo njegovo delo.
„Simultano se kretao kolosecima figuracije i apstrakcije koji su se slobodno ukrštali i razdvajali vođeni Bajićevim burnim stvaralačkim temperamentom. Obe ove razvojne putanje imale su sopstvena unutrašnja račvanja i dinamiku. Stoga je izuzetno teško razlučiti sve pravce interesovanja, inspiracije i stvaralačke logike na kojima počiva njegovo slikarstvo“, dodala je Martinović.
Rođen 1915. godine u Resanovcima kod Bosanskog Grahova, Bajić je od 1922. godine živeo u Beogradu gde je završio osnovu školu, gimnaziju i Učiteljsku školu (1935).
Pohađao je slikarski kurs kod Petra Dobrovića (1935) i završio prvu godinu Umetničke škole u klasi Bete Vukanović (1936/1937). Radio je kao učitelj u Makedoniji (1937-1940).
Po izbijanju Drugog svetskog rata priključio se Valjevskom partizanskom odredu (1941). Najveći deo rata proveo je u teškom zarobljeništvu, najpre u logoru na Banjici u Beogradu (1942-1944), a potom u nacističkom koncentracionom logoru Mauthauzen (ogranak Ebenze) u Austriji (1944-1945). O tim danima njegov sin Darko Bajić snimio je film „Linija života“.
Po završetku rata upisao je drugu godinu studija na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu (1946) gde je i diplomirao, a zatim završio specijalni tečaj u klasi Marka Čelebonovića (1949). U istoj ustanovi radio je kao asistent, docent i profesor sve do penzionisanja (1949-1979).
Samostalno je izlagao od 1952. godine. Bio je član grupe „Samostalni“ (1951-1955) i „Decembarske grupe“ (1955-1960). Jedan je od osnivača umetničke kolonije u Bačkoj Topoli (1953). Organizovao je Grožnjanski dekameron (1968) i rad Male galerije (1980) u Grožnjanu. Objavio je knjigu „Mathauzen 106621“ (1975).
Dobitnik je više nagrada, odlikovanja i društvenih priznanja među kojima su Prva nagrada AP Vojvodine na izložbi „Deset godina umetničkih kolonija u Senti“ (1962), Nagrada ULUS za slikarstvo (1969) i Nagrada 4. jul (1977).
Autor je fresaka, mozaika i keramika u Malom Iđošu, Gunarošu, Beogradu, Bačkoj Topoli, Subotici, Novom Grahovu i Resanovcima. Dela Miloša Bajića čuvaju se u Narodnom muzeju, Muzeju savremene umetnosti, Muzeju grada Beograda, Muzeju Zepter u Beogradu, Poklon-zbirkci Rajka Mamuzića u Novom Sadu i drugim muzejima u Srbiji, kao i u uglednim javnim i privatnim kolekcijama u inostranstvu.
Izložba slika Miloša Bajića u kragujevačkoj Galeriji RIMA trajaće do 25. jula.
Učestvuj u diskusiji ili pročitaj komentare
