Na pančevačkom Novom groblju ćemo danas, tačno u podne, na poslednje putovanje ispratiti Zorana T. Popovića (1957-2022), jednog od najistaknutijih srpskih aforističara.

Član Udruženja književnika Srbije i “Beogradskog aforističarskog kruga”, dobitnik više svetskih i svih najznačajnijih domaćih nagrada za ovu vrstu književnog stvaralaštva, autor dvanaest zbirki aforizama, od “Organizovano rasulo” (1994.) do “Dođoh, videh, prebegoh” (2019.), svedok i komentator ove naše krize kao “rđave beskonačnosti”…

Z. T. P. bi rekao: “Niko ne vidi izlaz iz krize. Naš lavirint besprekorno funkcioniše.” Zato i danas neki njegovi aforizmi više deluju kao da su napisani za sutrašnje novine nego za antologije: “Nismo mi slučajno bili pet vekova pod Turcima. Mi imamo smisla za ropstvo.” “Nema ti, druže, ničeg boljeg od lepo vaspitanog naroda. Možeš svuda da ga vodiš sa sobom.”

U Popovićevom opusu posebno mesto zauzeo je – vođa. “Naš vođa po svaku cenu hoće da zavede demokratiju, pa zbog toga hoće da se služi diktaturom.” “Ni vođa ne zna kuda nas vodi, tako da će iznenađenje biti potpuno.”

“Izašao iz tajne države, vođa se navikao na pomrčinu apsolutne vladavine i zaglupljivanje podanika. Oslobođen bilo kakve odgovornosti, voli da se pita i da presuđuje. Vlast održava i silom represije i lukavstvom demagogije…” Tako je dr Ratko Božović opisao zašto je vođa glavni lik mnogih Popovićevih aforizama, objavljenih u knjizi “Periodični obračun”.

Istina, reč je o prethodnom velikom vođi. Onom koji je patentirao vladavinu uz strogo kontrolisane medije, što je komentarisao i Popović: “Cela Srbija je uz tv prijemnike. Vlast nas aparatima održava u životu.”

Legenda iz Pančeva je to vreme ovekovečio aforizmom, a “lepo vaspitan narod” izborima u poslednjih deset godina!