Praksa danas poznata kao društveno distanciranje, mera uspostavljanja barijere u vidu fizičke distance između ljudi u cilju sprečavanja ili zaustavljanja širenja zarazne bolesti, pokazala je svoju efikasnost i tokom jedne od najsmrtonosnijih pandemija u istoriji čovečnastva, pandemije španske groznice.
Procenjuje se da je ta pandemija, koja je izbila 1918. godine – pred kraj Prvog svetskog rata – odnela između 50 miliona i stotinu miliona ljudskih života, navodi BBC, prenoseći navode iz jedne analize, koja ukazuje na to da je u američkim gradovima koji su u to vreme zabranili javne skupove i zatvarali pozorišta, škole i crkve zabeležen znatno manji broj žrtava te bolesti.
Iako između korona virusa i španske groznice postoji velika razlika u pogledu stope smrtnosti i rizičnih grupa, važnost društvenog distanciranja jedna je od veoma važnih pouka koje valja izvući iz pandemije od pre nešto više od jednog veka.
Prema podacima iz analize, više od 10.000 ljudi u Filadelfiji – gradu u kojem nije bilo ograničenja u pogledu održavanja javnih skupova – tada je umrlo od španske groznice, dok je u Sent Luisu, gde su takva ograničenja postojala, broj umrlih ostao ispod 700.
Prema još neobjavljenom istraživanju Univerziteta Harvard, društveno distanciranje moglo bi ostati poželjno još neko vreme, a u SAD i u 2022. godini, ukoliko se u međuvremenu ne razviju vakcina ili lekovi, ili ne nametnu agresivne mere karantina.
Dalje ilustrujući značaj društvenog distanciranja kao preventivne mere, BBC takođe navodi da se veruje da svaka osoba inficirana virusom COVID-19 u proseku prenosi zarazu na dvoje do troje ljudi u ranoj fazi epidemije.
Zaraznost određene bolesti epidemiolozi izražavaju reproduktivnim brojem, koji, po većini procena, kod korona virusa iznosi od 1,4 do 3,9, dok je, poređenja radi, kod gripa on između 1,06 i 3,4, zavisno od tipa tog virusa.
Prema jednoj studiji, španska groznica imala je reproduktivni broj od približno 1,8, a rinovirus, jedan od uzročnika obične prehlade, ima reproduktivni broj od 1,2-1,83.