1
Formacija Srpska državna straža, koja je delovala na prostoru Srbije tokom nacističke okupacije, našla se na promotivnom kalendaru Ministarstva unutrašnjih poslova (MUP) Srbije za 2024. godinu.
Kalendar koji je koncipiran pod motom „220 godina Prvog srpskog ustanka, 220 godina policije u Srbiji“, donosi brojne fotografije i umetničke slike događaja i ličnosti važnih za razvoj ove državne institucije.
U kalendaru su hronološki poređane umetničke slike i fotografije od početka 19. veka do šezdesetih godina prošlog veka, a među njima su i dve koje prikazuju defile pripadnika Srpske državne straže (SDS), a iznad njih je današnji grb Ministarstva unutrašnjih poslova, piše Radio Slobodna Evropa.
Fotografije su potpisane sledećom rečenicom: „Parada Srpske državne straže na Terazijama u Beogradu 1942. godine“.
Radosav Tucović, istoričar sa Instituta za savremenu istoriju, kaže za RSE da je stavljanje SDS u kalendar koji je posvećen razvoju i kontinuitetu srpskih policijskih organa „po više osnova neumesno“.
„Srpska državna straža je bila policijska organizacija, uspostavljena početkom 1942. godine, od strane tzv. Vlade narodnog spasa, na čijem čelu se nalazio Milan Nedić. Njena osnovna namena, prema nemačkim dokumentima, bila je da osigura bezbednost i poredak nemačkog okupacionog sistema na teritoriji okupirane Srbije, a samim tim i da se bori protiv svih neprijatelja nemačkog okupacionog poretka na lokalnom prostoru“, kaže Tucović koji je 2023. objavio doktorsku disertaciju o Specijalnoj policiji i njenim čelnim ljudima tokom okupacije Srbije u Drugom svetskom ratu.
Tucović dalje objašnjava da je Srpska državna straža tokom svog postojanja uglavnom bila pod vrhovnom komandom okupacionog policijsko-bezbednosnog sistema, na čijem čelu se u okupiranoj Srbiji nalazio SS-grupenfirer i policijski general August Majsner.
Ova policijska organizacija je, dodaje Tucović, korišćena uglavnom u borbi protiv pokreta otpora, odnosno kasnijih oslobodilaca Jugoslavije.
Prema njegovim rečima, iz ugla Međunarodnog ratnog prava i samo uspostavljanje SDS je značilo kršenje Haških konvencija o pravilima za ograničenje naoružanja kao i običajima i pravilima ratnih dejstava.
„Širom okupirane Evrope stvarane su slične kolaboracionističke formacije. Međutim, na njih se u savremenom društvu gleda kao na neslavnu stranu policijske i nacionalne istorije, upravo iz razloga saradnje s nacističkim okupatorom. U skladu sa tim korišćenje ove fotografije na zvaničnom kalendaru MUP Republike Srbije mora se tumačiti kao potpuno neumesno, ali i kao posledica poražavajućeg neznanja“, ocenjuje Tucović.
U tom kontekstu on ističe da su i sporne fotografije pogrešno datirane u kalendaru:
„Predstavljeni defile policijskih snaga nije se održao 1942. godine, kao što je navedeno na kalendaru, već u kasnijoj fazi okupacije, što samo potvrđuje prethodnu teoriju“, zaključuje Tucović.
Bez odgovora MUP
Iz Ministarstva unutrašnjih poslova do zaključenja teksta nije stigao odgovor na upit RSE kako su se sporne fotografije našle u kalendaru, kao i da li je za izradu kalendara bio zadužen MUP ili neka agencija van ove institucije.
Član Predsedništva Pokreta slobodnih građana Vladimir Pajić reagovao je povodom objavljenog kalendara MUP na kom se nalazi fotografija parade pripadnika saradnika nacističkog okupatora.
„Ministar unutrašnjih poslova Bratislav Gašić je, iako Kruševljanin, zaboravio šta je Slobodište u Kruševcu i koliko je ljudi tamo stradalo od ruke nacista. Ako je ikad to i znao. Jer se u
suprotnom na kalendaru njegovog Ministrastva nikada ne bi pojavili članovi državne straže koji su vršili zločine na Srbima, Jevrejima, Romima i političkim protivnicima tokom Drugog svetskog rata.”
Pored toga, iz Pokreta slobodnih građana sumnjaju u mogućnost propusta.
„Ne bi iznenadilo da je ministar Gašić svoju fasciniranost stranačkim policijama, političkim progonima, uniformisanim bandama, “opranim” zločincima, potkazateljima i secikesama pretočio u promotivni materijal Ministarstva. Takva promocija predstavlja za njega realizaciji sna o policijskoj okupiranoj Srbiji, a za građane to je košmar i proživljavanje ukorenjenih generacijskih trauma iz svojih porodica.” rekao je Pajić.
U kalendaru se, između ostalog, može videti portret prvog ministra unutrašnjih poslova Srbije Jakova Nenadovića (koji je tu dužnost obavljao početkom 19. veka), fotografije sa osnivanja Centralne policijske škole 1932, kao i policijskih službenika na beogradskim ulicama tokom šezdesetih godina 20. veka.
„Sama činjenica da se uz sliku SDS na istom kalendaru prikazuje istorijski važna ličnost, kao što je Jakov Nenadović, predstavlja svojevrstan apsurd“, smatra istoričar Radosav Tucović.
Milan Nedić, tokom čijeg mandata je formirana i delovala Srpska državna straža, bio je predsednik takozvane Vlade narodnog spasa u vreme nemačke okupacije Srbije od 1941. do 1944. godine.
U tom periodu na teritoriji okupirane Srbije sprovođena su hapšenja, deportovanja i masovna ubistva Jevreja, Roma i domaćih antifašista. Pod njegovim premijerskim mandatom, Beograd je bio jedan od prvih gradova u okupiranoj Evropi koji je proglašen za „judenfrei“ („očišćen od Jevreja„).
U autorskom tekstu za „Glasnik Srpske državne straže“, stručni list ove policijske formacije koji je izlazio od polovine 1942. do decembra 1943, Nedić je upravo komuniste, odnosno antifašiste, označio kao „najveće neprijatelje“ poretka za koji je radio.
„Zovu sebe oslobodiocima, partizanima i tome podobno. A to su sve zlikovci u jagnjećoj koži. Oni ne misle dobro ni Bogu, ni Srbiji, ni narodu, ni vama. Satirite ih i ubijajte i trebite taj šljam, taj kukolj iz srpske narodne njive. Vaša će se ruka posvetiti, a ime ovekovečiti kao branioca Otadžbine“, piše Nedić u autorskom tekstu objavljenom u „Glasniku SDS“ 1942..
Oktobra 1944. Nedićeva vlada je raspuštena, a on i većina njegovih ministara iz Beograda beže u austrijski grad Kicbil. Tamo ga zarobljavaju američki saveznici i predaju ga jugoslovenskim partizanima početkom 1946. godine.
Uredbom Vlade Federativne Narodne Republike Jugoslavije proglašen je za narodnog neprijatelja i oduzeta su mu građanska i imovinska prava.
Protiv Milana Nedića jugoslovenske vlasti vodile su istražni postupak o okolnostima u kojima je vršio funkciju predsednika Vlade u vreme okupacije. Presudu, međutim, nije dočekao živ. Prema navodima jugoslovenskih vlasti, 4. februara 1946. izvršio je samoubistvo skočivši kroz zatvorski prozor u centru Beograda.
Njegove pristalice, pak, zastupaju teoriju da je Nedić ubijen i za to optužuju komunističke vlasti. Godinama unazad ultradesničarske i neofašističke grupe obeležavaju godišnjicu njegove smrti u centru Beograda.
Apelacioni sud u Beogradu je u aprilu 2019. pravosnažno odbio zahtev za rehabilitaciju Milana Nedića. Zahtev je podnela porodica premijera kvislinške vlade, a prvo ročište održano je krajem 2015. godine.
Predlagači rehabilitacije su tražili da se utvrdi da je Nedić lišen slobode bez sudske ili administrativne odluke kao žrtva progona iz političkih i ideoloških razloga, kao i da je ništavo rešenje jugoslovenskih vlasti iz 1946. godine o konfiskaciji njegove imovine.
U odluci Apelacionog suda se navodi da „ne može biti govora da je lišenje slobode Milana Nedića izvršeno iz političkih ili ideoloških razloga“, kao i da je rešenje o konfiskaciji njegove imovine bilo doneto u skladu sa zakonom.
Sud je podsetio da je Nedić tokom svog mandata donosio brojne uredbe, naredbe i proglase čiji je cilj bio podrška okupatorskom režimu, te da je držao govore u kojima je veličao Nemačku i njenog nacističkog vođu Adolfa Hitlera, kao i da je pozivao stanovništvo na poslušnost okupatoru i odustanak od svake borbe protiv okupatora.
Fotografije pomenutog kalendara možete pogledati OVDE.
Učestvuj u diskusiji ili pročitaj komentare
