U Galeriji u slovenskim Domžalama večeras je otvorena izložba petoro umetnika sa kragujevačkog Filološko-umetničkog fakulteta.
Umetnici, koji oslonac i inspiraciju za svoje sveže, aktualne i intelektualno prožete radove nalaze u umetničkom kolektivu i radu na fakultetu u Kragujevcu, ovu postavku, nakon dve izložbe u Hrvatskoj, u Puli i u Rijeci, izložbu priređuju i u Sloveniji.
Raznovrsni umetnički izrazi petoro autora svedoče o aktualnosti likovne umetnosti u Srbiji, saverenom ulasku modernističkih praksi i vrlo visokom nivou umetničkog stvaralaštva.
Postavka i urednik programa galerije vajar Jurij Smole.
Vidan Papić, razigrano i razdragano, u duhu Steampunka, na temeljima rock ’n’ roll poezije, podseća na nevino i naivno doba najbezbrižnije jugoslavenske mladosti. S korijenima u „masmedijskoj i pop kulturi”, on je umjetnik koji „uvek i iznova, sa neke nove pozicije zbunjuje zavedenog pratioca. Višeznačno, uzneseno i bajkovito.
Ne udaljavajući se od ključnog segmenta svog stvaralačkog rada bavljenja ljepotom knjige, Papić od recipijenata svojih dela traži čitanje, istraživanje, sudelovanje.
Milica Antonijević je umetnica koja je, baveći se grafikom kao kreativnom praksom, prešla dug put od uobičajene forme grafičkog lista do velikih, uzbudljivih dela koja transformiraju prostore u kojima se nalaze.
Težište njenog interesovanja je transcedentalni pristup čoveku u njegovoj večitoj potrazi za nečim, što se može različitoi imenovati.
Fragmenti Vladimira Rankovića čuvaju i reflektuju njegova sećanja . On ih ne ulepšava, ne popravlja, on ih izmešta, konzervira i predstavlja. Njihov izgled je zatečen, određen zaslugom drugih, nastojeći da bude krajnje objektivan, što je polazište njegova umjetničkog rada ali i središte interesovanja u teorijskom radu, autor ipak iskazuje emotivan odnos prema osobnoj i obiteljskoj prošlosti, te poziva na istovrsno delanje,potragu za fragmentima vlastitih prošlosti.
Bojan Otašević umetnik je čije je stvaralaštvo vanvremensko, ali naizgled paradoksalno, i duboko ukorenjeno u trenucima svog nastanka. Njegova „nema gola tela ponegde samo u skici, zamišljena i ćutljiva, ta tela smo mi. Gledamo preko ramena, držimo glave u rukama, umorni, bez energije. Skinuti smo, osramoćeni i više ne marimo za to. Melankolično, sjetno, nijemo, ali i uz krik boja, osjećanja Bojan Otašević nam govori gdje smo i pita se, i pita sve nas, kuda da krenemo.
Dosledan u svojoj poetici, Nebojša Savović Nes decenijama kontinuirano delikatno prenosi u skulpture ono najbolje iz prirode.
On je kipar pod čijom rukom kamen može postati sjajan i gladak, naizgled mek poput kože ili platna, prividno prozračan, nalik kristalu, ali i ostati snažan i čvrst, kakvim ga je priroda stvorila.
Četiri izložene skulpture plene jednostavnošću kompozicije, delikatnom izvedbom, intimističkim duhom i izvesnom crtom nostalgičnosti.
Autor muzike za postavku izložbe je Matija Jamina.
Koje je tvoje mišljenje o ovoj temi?
Ostavi prvi komentar