Natan Albahari – Mržnja prema Jevrejima je deo rastućeg desničarskog korpusa

Nova epizoda podcasta Snaga uma donosi donekle intiman razgovor sa narodnim poslanikom Pokreta slobodnih građana, Natanom Albaharijem.

Natan je rođen u Beogradu i upisao osnovnu školu u Zemunu, u koju je išao i njegov otac, proslavljeni pisac David Albahari, nakon čega se porodica preselila u Kanadu, gde je Natan završio Političke nauke na univerzitetu u Kalgariju, kao i master iz oblasti evropskih integracija na Univerzitetu u Bonu. Po povratku u Srbiju, vodio je brojne projekte iz oblasti za koje se školovao, da bi se posle priključio Pokretu slobodnih građana. Ipak, ispod objave na društvenim mrežama Pokreta slobodnih građana o njegovoj akademskoj i radnoj biografiji, najmanje je bilo reči o njegovoj stručnosti, a najviše o njegovom jevrejskom poreklu i to onih komentara koji su bez zadrške iskazivali mržnju prema svim pripadnicima Jevrejske zajednice i bili pokazatelj čistog antisemitizma u 21. veku, u našoj zemlji. Natanova politička angažovanja najviše su usmerena ka diplomatskim pitanjima, ipak, skoro svako njegovo javno obraćanje isprate i komentari u kojima se pokazuje čist fašizam. Ovo nisu jedini pokazatelji antisemitizma u sadašnjoj Srbiji. Od bacanja sekire na Jevrejsko groblje, preko iscrtavanja kukastog krsta i upadanja na izložbe, jasno je da je reč o devijaciji koja prevazilazi okvire govora mržnje s opskurnih naloga na mrežama. Takođe, svima je jasno i koliko daleko antisemitizam i fašizam mogu da odu, ako se na njih ne reaguje adekvatno i na vreme. Upravo zbog toga, Natan je pristao da razgovara o svom odrastanju, o stereotipima sa kojima se susretao, ali i koje je osećao i koji u poslednje vreme rastu, o čemu svedoči i podatak da smo kao zemlja u međunarodnim krugovima označeni kao država s rastućim trendom ekstremne desnice i antisemitskih tendencija, koje i dalje prolaze ispod radara.

„Ako govorimo o dosadašnjim zapaženim slučajevima antisemitizma u Srbiji, država do sada nije razrešila nijedan slučaj. Reagovanja su bila na minimalnom nivou. Tu se uključio The World Jewish Congress, svetski jevrejski kongres, uključio se američki State Department, par godina zaredom, gde smo u izveštaju označeni kao država gde raste antisemtizam, gde raste mržnja i gde raste ta ultradesnica. Ta grupa ljudi koja piše komentare mržnje je ista grupa ljudi koji idu i crtaju murale Ratku Mladiću. To su ista grupa ljudi, huligana, koji izađu da napadaju Prajd. To je možda postalo i ideologija, gde se prosto oseća da ako si deo desničarske grupacije, da u taj korpus takođe ulazi i mržnja prema Jevrejima, koja ima dugu istoriju, koja se nažalost gaji stotinama godina u Evropi i celom svetu. Posle Drugog svetskog rata, posebno proteklih decenija, taj antisemitizam se izjednačio sa mržnjom prema Izraelu. Kritika prema Izraelu, kao državi, postala je kritika prema celom Jevrejskom narodu, što apsolutno nije fer“, istakao je Natan Alabahari koji je u podcastu Snaga uma govorio o ličnom odnosu prema porastu antisemitizma, o razgovorima sa ocem na tu temu, o upisu u osnovnu školu sa „drugačijim prezimenom“, ali i o povezanosti borbi različitih grupa za elementarna ljudska prava u društvu u kom se sve veći broj ljudi iz ovih ili onih razloga ne oseća bezbedno.

BONUS VIDEO: Anne Marie Ćurčić: Živimo posledice nečinjenja i zabijanja glave u pesak