0
Okružena njivama, srednjovekovna romanička crkva Arača, izgleda kao napuštena ruina, ali čuva vrlo zanimljive legende i tačka je gde se istorija preklapala.
Od 1948. godine ovo je mesto ubeleženo kao kulturno-istorijski spomenik prvog reda, jedinstveni je spomenik kulture takvog tipa u celoj zemlji. Ovaj romanički hram sa gotskim zvonikom se nalazi između Novog Bečeja i Novog Miloševa, tačnije na nekih 12km od Novog Bečeja, a u samoj blizini atrakcije je selo Torda u kojem se nalazi i „Udruženje za čuvanje Arače“ gde možete čuti o ovom lokalitetu.
Danas izgleda kao ruševina, ali u svojim najboljim godinama, Arača je služila monasima, krstašima, vojskovođama, kraljicama, srpskim despotima i njihovim namesnicima. Svi materijalni dokazi do sada prikupljeni pokazuju da je Arača bila više od crkve, naime veruje se da je Arača bilo naselje i da je tokom vekova ovde živelo različito stanovništvo, piše portal Švrćkanje.
Stručnjaci su uočili dve građevinske faze i pretpostavljaju da je Arača sagrađena na nekim starijim temeljima. U izgradnji su korišćeni tesani kamen, mermer, tesanik i cigla. Utvrdili su da postoje elementi koji sugerišu na mediteranski karakter plana, jer sama građevina ima tri apside, sa masivnim zidovima od crvene cigle, što se i danas može videti. Takođe, postoje brojne lučne arkade na polustubovima. Crveni mermer krasi ulaz ili portal koji rađen je na dve vode, kao i krug u kojem je bila rozeta, o čemu svedoče ostaci stakla sa vitraža.
Pročitajte još:
U unutrašnjosti su izraženi masivni stubovi od sivog peščara. Kapiteli stubova imaju elemente romaničke biljne dekoracije. Na jednom od kapitela stubova se nalazi i figura Adama koji bere jabuku. Pod crkve je bio prekriven pločicama od crvenog mermera. Danas su ostaci nekada moćne građevine prevashodno stanište i utočište mnogim vrstama ptica, a sama građevina je ušuškana u žbunasto rastinje u čijoj blizini se nalaze gomile kamenja koje su nekada bile sastavni deo zidina, piše Avanturista.co.
Arača se prvi put spominje u XIII veku, a kao godina izgradnje se uzima 1230. Građena je na ostacima crkve iz XI veka. Već 1280. godine biva opljačkana i uništena, da bi bila obnovljena tek 1370. po nalogu kraljice Jelisavete Kotromanić Anžujske. Tokom te obnove crkvi je dodat gotski toranj sa zvonikom. Godine 1417. kralj Žigmund poklanja despotu Stefanu Lazareviću imanje sa crkvom, a posle je pripala Đurđu Brankoviću. Sa nadiranjem Turaka piše se i malo tužnija istorija manastira, jer je 1551. godine Turci ruše i od tada pa do danas nije obnavljana, piše National geographic.
Postoje i mnoge legende koje prate Araču, a najpoznatije se vezuju za Ričarda Lavlje Srce i Atilu Hunskog znanog kao Bič Božiji.
Prvi se ovde, navodno, lečio lekovitim blatom u povratku iz krstaških pohoda, a za drugog se vezuje priča o ogromnom blagu koje je zakopao u koritu Tise. Pa se smatra da su benegditinski monasi iz tog razloga i došli ovde da zagrade manastir koji nikada u potpunosti nije bio završen.
Uglavnom, važno je napometi da je zemlja Arače bila dom stanovnicima i pre izgradnje manastira još u doba starčevačke kulture, u period 5.500 godina p.n.e. To znači da je taj prostor konstanto bio dom čoveku 7.500 godina.
Ukoliko dođete do ovog spomenika kulture evo šta još možete videti u blizini:
U samoj blizini atrakcije je selo Torda u kojem se nalazi i „Udruženje za čuvanje Arače“ gde možete čuti o ovom lokalitetu nešto što sigurno niste znali. Blizu je i rezervat prirode – Slano kopovo, dvorac Karačonji, dvorca Sokolac koji je podigao Lazar Dunđerski, kao i dvor Gedeona Rohoncija.
