1
Izložba "Četiri sobe" Milana Hrnjazovića biće otvorena u utorak, 6. februara u 19 časova, u Kući legata.
Metafizički odrazi savremenog, kao i estetska traganja u plodnom opusu Milana Hrnjazovića, umetnika mlađe generacije, objedinjeni su postavkom „Četiri sobe“ koja otkriva jedinstveni likovni jezik snažnih autobiografskih komponenti.
Izložbom je predstavljeno dvadsetak kompleksnih, višeslojnih slika (istovremeno klasičnih i relevantnih) velikih formata, iznenađujuće raznolikosti izraza i snažnih transformacija.
“Duboka potreba autora za integralnošću sredstava prenesena je u strpljivo i minuciozno izrađene ambivalentne kompozicije dominantnih ljudskih figura, uglavnom ženskih osoba, smeštenih u imaginarne eksterijere, ali i u varijetete rastapanja formi, prelaska iz jednog emotivnog stanja u drugo i preobražaja identiteta”, istakla je likovni kritičar Maja Živanović.
Simboličko-metaforičke kompozicije paralelnih energija, linija, istančanih tonova, i impulsa površina u kojima su akcentovani pokret i fragmentarna telesnost – lajtmotivi su sobe „Posmatrač – filozof amater“.
U sobi „Pogledaj me“ publika se susreće sa zaustavljenim trenucima mitologije običnog života, a snaga buktinje, kao povod za istraživanje slikarske materije, prikazana je u sobi „Vatra“. Percepcija muškarca da se ne uklopi u trenutak, kao i bliskost i distanciranost između muške i ženske telesnosti u kompozicijama egzotičnih vrtova uživanja, okosnica je sobe „Melanholija u raju“.
“Ikonografski gledano, nekoliko motiva u Milanovom stvaralaštvu je repetitivno i akcentovano. Naglašene, a povremeno i transformisane ruke, odraz su duše, simbol bliskosti i psihičkih stanja a stopala našeg puta – odnosno kretanja i prisutnosti. Zastupljenost oblaka (nekad ružičastih, a katkad sivih i zastrašujućih) nije samo deo prirodnog, no i aspekt duboko intimnog, kao i metafora slobodnog, a predmet kao tajnu tumačimo kroz simboliku lule koja se često pojavljuje na slikama. U prožimanju, neprestanom usklađivanju, raščlanjavanju i sintezi, između idile i zebnje – heterotopije Milana Hrnjazovića prepune su simbolike i reminiscencija. Fikcija i metafora, kao i večna igra polova koje on doživljava kao intrigantno istraživanje sopstvenih granica, transponovane su u dela uznemirujućih psiholoških sadržaja, a slikarske i crtačke virtuoznosti”, zaključila je Maja Živanović.
Bonus video: Plava izložba za osobe sa invaliditetom