Kadijeviću i Đeriću nagrada “Teodor Pavlović”

Nagrada “Teodor Pavlović” za najbolju knjigu pripadala je Zoranu Đeriću za knjigu “Celuloidna književnost: književnost i film” (Grafomarketing, Novi Sad, 2019), dok je istoimeno priznanje za životno delo pripalo reditelju, likovnom kritičaru i teoretičaru umetnosti Đorđu Kadijeviću.

Jednoglasnu odluku o nagradama doneo je žiri u sastavu Sava Damjanov (predsednik), Srđan Šljukić i Radovan Vlahović.

Nagrade se dodeljuju u okviru manifestacije Dani Teodora Pavlovića koju organizuje Banatski kulturni centar iz Novog Miloševa u saradnji sa Maticom srpskom iz Novog Sada, pod pokroviteljstvom Opštine Novi Bečej i Mesne zajednice Novo Miloševo. Manifestacija će se održati po dvadeset i prvi put u Novom Miloševu. Nagrade će Zoranu Đeriću i Đorđu Kadijeviću biti uručene u petak 25. septembra u 13 časova u Banatskom kulturnom centru.

“Đorđe Kadijević je sineasta, filmski i televizijski režiser, likovni umetnik, pisac, teoretičar umetnosti i kritičar. Ostvario je pet bioskopskih igranih filmova, šest televizijskih igranih filmova, četiri TV serije i deset kratkometražnih i dokumentarnih filmova”, piše o njemu Vladan Radovanović I nastavlja:

“Dobio je sedam nagrada, specijalnih diploma i počasnih plaketa za filmove i serije, režiju i izuzetan doprinos filmskoj umetnosti. Napisao je monografije o deset likovnih umetnika, među kojima su i Mića Popović, Dado Đurić i Vladimir Veličković. U njegove aktivnosti kao istoričara umetnosti pre svega ulazi dugi staž likovnog kritičara nedeljnika NIN, od 1965. godine. Organizovao je osam autorskih izložbi. U okviru publicističke delatnosti objavio je preko 1000 stručnih tekstova u gotovo svim listovima i časopisima, dok je u domenu univerzitetske delatnosti kao profesor predavao na pet akademija ili univerziteta. Za svoj doprinos kulturi i prosveti primio je šest nagrada i plaketa. Objavio je jedan roman i studiju o umetnosti.

Kadijević je rođen 6. januara 1933. godine u Šibeniku. Srednju školu završio u Beogradu. Diplomirao na beogradskom Filozofskom fakultetu, odsek istorije umetnosti, 1956. godine. Široj javnosti je napoznatiji kao reditelj serije “Vuk Karadžić” (1987), remek-dela koje je osvojilo Gran-pri Evrope na festivalu u Rimu i koje je, na preporuku Umberta Eka, Unesko uvrstio u riznicu kulturnog dobra Evrope i sveta.

“Knjiga dr Zorana Đerića ‘Celuloidna književnost’ treća je naučno-esejistička u njegovom bogatom i raznovrsnom opusu koja se bavi odnosom književnosti i filma”, kaže Sava Damjanov i dodaje:
“Spektar tema koje u njoj autor analizira izuzetan je i neobičan: od svih ekranizacija Don Kihota, preko strašila i snova kao umetničkih artefakata, pa sve do novijeg srpskog i eksjugoslovenskog filma i literature. Osim studioznosti i niza novih, našoj kulturnoj javnosti nepoznatih ili manje poznatih informacija, Đerićevu knjigu krasi i aktuelnost jer ne izbegava problematiku koja podrazumeva društvenu, kulturološku pa i političku izazovnost. U suštini, eseji sabrani u njegovoj ‘Celuloidnoj književnosti’ mogu biti istovremeno i zanimljivo čitalačko štivo ali i relevantna odrednica u nauci o književnosti i filmologiji: svakako redak spoj u tekstovima ove vrste, spoj koji nesumnjivo proishodi iz autorovog beletrističkog dara…”

Zoran Đerić, rođen je 1960. u Bačkom Dobrom Polju. U Novom Sadu živi od 1979. godine. Diplomirao, magistrirao i doktorirao na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu. Piše poeziju i eseje, naučne studije iz oblasti književnosti, pozorišta i filma. Prevodi sa više slovenskih jezika. Objavio 65 knjiga (autorskih i prevodilačkih). Bio lektor za srpski jezik na Univerzitetu u Lođu, Poljska, i gostujući profesor na univerzitetima u Pragu, Gdanjsku, Krakovu, Novom Sadu. Predavao na Akademiji umjetnosti u Banjoj Luci, u svim zvanjima. Bio urednik više časopisa, programa, rukovodilac institucija kulture… Upravnik Srpskog narodnog pozorišta i član više odbora i uredništava. Dobitnik više nagrada za književnost i prevodilaštvo.

Teodor Pavlović(1804–1854), po kojem nagrada nosi ime, rođen je u Karlovu, današnjem Novom Miloševu, bio je obnovitelj i reformator Matice srpske, njen prvi sekretar, urednik “Letopisa” Matice srpse, osnivač Galerije Matice srpske, osnivač prve muzejske zbirke u Srba, novinar i rodonačelnik žurnalistike u Srba, advokat, književnik, prevodilac – jedna od najistaknutijih, a nepravedno zaboravljenih, ličnosti srpskog naroda u prvoj polovini 19. veka, čije je pregalaštvo dalo trajni doprinos srpskoj kulturi.