0
Tribina „Zašto kažeš ljubav?ˮ koju su organizovali Festival DUK i Udruženje „Krokodilˮ održana je u četvrtak, 14. septembra u Gradskoj biblioteci Čačak. O javnom prostoru, ispisivanju i oslikavanju grafita, murala i različitih oblika uličnih umetničkih praksi govorili su antropolog i etnolog Ivan Đorđević, Vuk Đurić iz DUK-a, Ljiljana Radošević iz Udruženja „Street Artˮ i Tamara Marković iz Udruženja „Krokodilˮ.
Na samom početku je emitovan kratki dokumentarni film nakon čega je usledila tribina na kojoj se razgovaralo o ponašanju u javnom prostoru, odnosno koliko gradske ulice zaista pripadaju svima nama kao žiteljima, kako reagujemo na različite sadržaje grafita i poruka koje se ispisuju na zidovima ili uopšte u javnom prostoru. Važno mesto tokom razgovora posvećeno je pitanju koliko se mladi ljudi osećaju sigurno na ulicima gradova u kojima žive i šta misle o određenim sadržajima ili porukama koje svakodnevno vide na javnim mestima.
Učesnici tribine su se najviše doticali sadržaja navijačkih poruka, političkih poruka, ali i kreativnog, odnosno svojevrsnog uličnog, umetničkog izražavanja, apostrofirajući da vrlo često izgled javnog prostora usvajamo perifernim vidom i počinjemo da ga prihvatamo bez nekog značajnijeg promišljanja ili diskusije.
Deo razgovora, koji se posebno dopao učenicima čačanskih srednjih škola, koji su i činili publiku, odnosio se na početne korake u stvaralaštvu umetnika Vuka Đurića poznatijeg kao Enda, njegove tinejdžerske dane, prve oslikane grafite i murale i iskustva koja je imao tokom njihovog stvaranja, zakonskom regulativom i sl. Takođe, Vuk se osvrnuo i na rad u okviru Festivala DUK, čiji je u suosnivač i čije aktivnosti i impozantni murali doprinose da Čačak izgleda lepše.
Ivan Đorđević je govorio iz ugla antropologa i etnologa, odnosno polja na kome istražuje ‒ o navijačkim grupama, ali i ličnog doživljaja grafita, murala, tagova.
Nakon što je završila istoriju umetnosti Ljiljana Radošević se u svom radu okrenula baš proučavanju i istraživanju prvih oblika ulične umetnosti, njenom razvoju, ali i svega onoga što se može videti u javnom prostoru. U uvodnom delu ona je, kroz istorijsku prizmu razvoja grafita, podsetila na prvi takav sadržaj koji je nastao u Beogradu pre više od jednog veka, tačnije 1920. godine i imao je političku poruku, pa do 90-ih godina kada kreće ekspanzija ovakvog vida izražavanja. Potom je nastavila o sadržajima grafita koje možemo danas videti i o terminološkom razdvajanju onoga što mi stavljamo u kontekst ulične kulture, subkulture, ali i mejnstrima.
Učesnike i publiku je kroz razgovor vodila Tamara Marković pokušavajući da pojasni kakve sve umetničke prakse postoje, a pitanjem koje se odnosilo na to kako se gradski prostor može učiniti pristupačnijim i sigurnijim mestom za zajednicu je zaključila ovu tribinu.
Bonus video: Žene na ivici nervnog sloma