0
Fotografije Željka Šafara su u celini crno-bela kolekcija i beleže po nekoliko koloseka, i to ne onih železničkih, nego misaonih, kao i destrukciju, što samog tkiva Grada, što memorije istog, istakao je cenjeni beogradski arhitekta Bojan Kovačević na otvaranju izložbe "134" u UK Parobrod.
Prizori na fotografijama, kako je istaknuto, ispisuju vremenske preseke jednog brisanja, uklanjanja, poništenja i poniženja. Beograd je bio usredišten na Železničku stanicu, a vagoni su, prema rečima Kovačevića, kuće za privremeni boravak, staništa na sate ili na dan…
– Skloni ili ne poznavanju istorije SAD ili Rusije, svejedno, poznato je da bi se svet trajno i valjano zapatio tamo dokle su dobacivale pruge. A kad odbacuješ prugu, ili još gore, kada je “zabacuješ” u skroviti Prokop, kao da si zabranio, posrednom porukom, pravo na kretanje, ambicioznije od limitiranog kokošjeg bazanja po avliji – ocenjuje Kovačević.
Šafarove fotografije su, kako ističe, ona mera u umetnosti koja lebdi između izrazito likovnog i dokumentaciono pouzdanog.
– Fotografije ponekad, kao i same fotografe, umemo da vidimo kao prizore načinjene spontano ili namešteno, koreografisano, ali u ovoj kolekciji fotografija je sva materijalna arteficijelnost koja sastavlja tragediju Beograda pred nama, toliko gruba i nepokretna, da je ne bi bataljon fotografa uspeo aranžirati. Grad je razsredišten, presredišten, ako je uopšte više i negde centriran u ovom mlataranju građenjem, željnom samohvale. Željkove slike su, zbog toga, moždani udar na memoriju, ali onaj benigni, da se detinje rado prisećamo nekadašnjeg imanja. Stanice drage. Nakon 134 godine impozantnog postojanja, Glavna stanica je ugašena, pruge razmontirane, vagoni devastirani, istorija grada – gotovo poništena, što dokumentuju Šafarove fotografije. Ovo poništavanje fotografija beleži, kako autor izložbe navodi, i time i „Glavnu“ na taj način, donekle, čuva.
Izložbu „134“ u „Parobrodu“ možete pogledati do 16. juna.
Bonus video: Specifična izložba u Botaničkoj bašti