6
Govor neprijateljstva prema Albancima u srpskoj kulturi stvara se intenzivno posle Berlinskog kongresa, dok su ranije prevladavala pozitivna mišljenja o Albancima kao junacima i onima koji su slični Srbima i Crnogorcima, objasnio je gostujući u Pregledu dana News Max Adria Aleksandar Pavlović sa Instituta za filozofiju i društvenu teoriju i pisac knjige "Imaginarni Albanac: Simbolika Kosova i figura Albanca u srpskoj kulturi".
On je objasnio da se „Albanac nikako ne može smatrati kao vekovni srpski simbol za neprijatelja, kako se često misli“ i naveo da se takav diskurs javlja tek u 19. veku, dok bi se do tada moglo naći „mnogo raznih većih neprijatelja od Albanaca u srpskoj kulturi“.
„Taj šablon govor o Albancu kaže da su Albanci vrlo slični Turcima, a Turci se shvataju kao neki prauzor neprijatelja, neko ko je religijski drugi.I tu se Albanci shvataju kao neko ko je sličan Turcima, čak i gori od Turaka“ istakao je.
Navodi da je taj govor neprijateljstva stvaran intenzivno posle Berlinskog kongresa, dok pre tog perioda možemo naći razne pozitivne tekstove o Albancima. Kao primer navodi Dositeja Obradovića koji je pisao kako je lepo živeo u Albaniji i iznosio pozitivne impresije o tamošnjem stanovništvu.
Kroz razna izdanja udžbenika, prema njegovim rečima, moglo se pratiti kako se najpre o Albancima govori kao junacima da bi se u kasnijim izdanjima taj opis i stav menjao.
„Tek nakon Berlinskog kongresa teritorija današnjeg Kosova postaje fokus srpske politike. Poslednja četvrtina 19. veka pa do balkanskih ratova je period intenzivne negativne percepcije Albanaca, stvara se atmosfera i u političkim i intelektualnim krugovima da se pozabavimo teritorijama na jugu. Tada se ta ambcija kosi sa onom idejom o Albancima kao našoj braći, kao nama sličnima, kao pozitivnim likovima“ zaključio je
Tada se, kako on prenosi, „od Albanaca koji je pre toga bio sličan Crnogorcu, sve više shvatanje okreće kao slici Albanac kao Turčin“.
***
Pratite nas i na društvenim mrežama:
