Zbog pandemije korona virusa, urbanisti prilagođavaju izgled gradskih sredina širom sveta, donekle menjajući i način života u njima, ali da li će takve promene opstati posle pandemije?

Budući da su ograničenja kretanja smanjila obim saobraćaja, vlasti mnogih gradova ulice su delom prepustile biciklistima i proširile trotoare kako bi pešacima omogućile održavanje preporučene bezbedne distance od oko dva metra.

Za period posle ukidanja rigoroznih ograničenja kretanja, gradske vlasti Milana planiraju izgradnju novih biciklističkih staza ukupne dužine oko 35 kilometara, kao i trajno proširenje trotoara, a u Budimpešti bi novopostavljene biciklističke staze mogle postati trajne ako njihovo uvođenje bude imalo povoljan efekat, navodi CNN.

Još jedan izrazit primer je Pariz, koji će, posle ukidanja strogih ograničenja kretanja, predviđenog za sutra, dobiti biciklističke staze ukupne dužine više od 640 kilometara, ali je, istini za volju, davanje većeg prostora biciklistima u francuskoj prestonici bilo predviđeno i pre izbijanja pandemije.

Moguće su i promene u izgledu drugih javnih prostora – na primer, jedan dizajner iz Milana osmislio klupe za parkove na kojima bi one koji na njima sede razdvajao štitnik od pleksiglasa, a jedan njegov sunarodnik je čak projektovao kutije od istog materijala u kojima će ljudi moći da se odmaraju na plaži i pri tom budu zaštićeni od eventualne zaraze.

Postoje i još neke ideje, od „pametnih“ liftova koji se samodezinfikuju, do kvaka koje se lako mogu povući laktom umesto rukom, ali nije sigurno koje od tih zamisli će uopšte biti sprovedene.

Međutim, nesumjivo je da je jedan broj ovakvih ideja u suprotnosti sa ranijim urbanističkim konceptima usmerenim ka zbližavanju ljudi i njihovoj interakciji, i ako takvi koncepti budu nastavili da se razvijaju, po svemu sudeći će u njih biti uključene i smernice o održavanju bezbedne fizičke distance.

Postoji mišljenje da će, u vremenima koja dolaze, zelene površine u gradovima biti cenjenije, a ima onih koji tvrde da, osim dobro poznatih pozitivnih zdravstvenih i psiholoških efekata, veća zastupljenost zelenih površina donosi i veću otpornost gradskih sredina u slučaju eventualnih budućih pandemija.

Jedna studija naučnika sa Harvarda ukazuje na moguću međusobnu vezu između zagađenja vazduha u SAD i smrtnosti usled oboljevanja od COVID-19, dok italijanski naučnici koji su prisustvo korona virusa otkrili na česticama zagađivača sada nastoje da ustanove da li zagađenje doprinosi njegovom širenju.

Rezultati jedne ankete pokazuju da, upravo zbog korona virusa, gotovo trećina Amerikanaca razmišlja o preseljenju u manje naseljena mesta, a i sam gradonačelnik Njujorka Endrju Kuomo doveo je intenzitet pandemije u tom gradu u vezu sa velikom gustinom naseljenosti, pozivajući na donošenje plana za njeno smanjivanje.

Ipak, nije sasvim jasno koliku ulogu u svemu igra taj statistički parametar, jer, primera radi, Hong Kong, koji se takođe odlikuje velikom gustinom naseljenosti, bolje je upravljao pandemijom od nekih ređe naseljenih gradova u Evropi i SAD.

Kako navodi CNN, nije pouzdano utvrđeno ni u kojoj meri korišćenje sistema gradskog prevoza doprinosi širenju korona virusa, ali se može očekivati da ga putnici u budućnosti ređe koriste, i da će, umesto toga, porasti zastupljenost principa „mikromobilnosti“, oličenog u upotrebi prevoznih sredstava kao što su trotineti i električni bicikli.