Da državni vrh Srbije blisko sarađuje sa navijačkim grupama, kao i da je u stanju da ih upotrebi i u najekstremijim situacijama, vlast je još jednom potvrdila celokupnoj javnosti, kada je, očigledno iziritirana sve brojnijim i "bučnijim" građanskim protestima, naoružala huligane bakljama i razglasima, i usred policijskog časa ih isterala na krovove višespratnica, kako bi joj pružili još bučniju i gotovo divljačku podršku. Ova tesna "saradnja", prema mišljenju sagovornika portala Nova.rs, datira dugi niz godina, a krunisana je jednim od prvih "projekata" SNS po dolasku na vlast - izglasavanjem Zakona o amnestiji i puštanjem iz zatvora brojnih "viđenijih" navijača.
Zakon o amnestiji u Srbiji je usvojen 2012. godine, a njime je omogućeno umanjivanje kazni za čak 3.600 zatvorenika, čija sva imena do dan danas nisu poznata. Tako su se ubrzo i brojni navijači našli na podužem spisku amnestiranih, a među njima je bio i pripadnik navijačke frakcije Crvene zvezde Uroš Mišić, osuđen na višegodišnju kaznu zatvora zbog pokušaja ubistva žandarma Nebojše Trajkovića 2007, zatim vođa „delija“ Velibor Dunjić koji je ubijen 2014. godine, pripadnici navijačke grupe Partizana Nenad Kecojević i Nikola Vavić, ali i mnogi drugi.
Advokat Vladimir Gajić u razgovoru za portal Nova.rs ističe da je jasno da je ovaj Zakon o amnestiji bio vraćanje duga, ali i uspostavljanje buduće saradnje huligana sa vladajućom partijom.
„Poznata je stvar da je predsednik Srbije Aleksandar Vučić navijač Crvene zvezde i da je, takoreći, bio vođa navijača. Srpsku radikalnu stranku su navijači Zvezde i Partizana zadužili dok je bila opozicija, tako da je amnestija koja je na njih primenjena bila vraćanja duga svojim simpatizerima, Odnosno, onima koji su im i omogućili dolazak na vlast“, ističe Gajić.
Kako navodi, upravo oni su bili zaduženi za paljenje ambasade SAD 2008. godine tokom mitinga, ali i nemogućnost održavanja gej parada u našoj zemlji. Advokat ističe i da je činjenica da i dan danas postoji jedno udruženo dejstvo između tih huligana i vlasti, samo u vidu funkcionera Srpske napredne stranke.
„Sada imamo situaciju da su ti huligani ušli u legalne biznise, pa vidite da imaju razne građevinske firme, da se bave izgradnjom puteva, građevinskih objekata, a pre svega toga, kriminalom, odnosno uglavnom trgovinom droge. Idealni primer ovog udruženog delovanje jeste slučaja sa ubijenim navijačem Aleksandrom Stankovićem zvanim Sale Mutavi. Činjenica je da su postupci protiv njega bili pravosnažno okončani, pa opet – do izvršenja kazni nikada nije došlo“, dodaje Gajić.
Da saradnja između huligana i danas intezivno funkcioniše govori i činjenica da je u sredu deo Zvezdine navijačke frakcije „Hijene“ zapalio baklje sa krovova zgrada u više gradova u Srbiji i to dva sata po početku policijskog časa.
„To je Vučićeva pretorijanska garda koja će, ukoliko to zatreba, služiti za odbranu režima, u slučaju da vojska i policija to ne mogu. Evo, ovih dana pale baklje i penju se po zgradama i imaju dozvole da se za kreću za vreme policijskog časa“, dodaje Gajić.
Da spona između huligana i visokih državnih funkcionera odavno datira govori i činjenica da su političari i navijači vrlo često viđani u istom društvu, o čemu svedoče i brojne fotografije koje su se, s vremena na vreme, pojavljivale u medijima.
Tako je i slučaj upada nepoznatih fantoma sa bagerima u Hercegovačku ulicu 2016. godine, i bespravno rušenje objekata u ovom kvartu, u više navrata dovođen u vezu sa huliganima. Ipak, do danas nije utvrđeno ko su bili pomenuti vandali, niti je bilo ko od njih procesuiran. Takođe, javnost se još uvek živo seća prvog uspešno održanog „Gej prajda“ u Beogradu, kada huliganske grupe nisu izašle na ulice i napale učesnike. Ideja da te godine sve prođe bez incidenata zbog toga je i ostvarena. Ali samo donekle, jer se baš tog dana dogodio drugi incident čiji su vinovnici bili pripadnici Žandarmerije, Andrej Vučić i Predrag Mali, odnosno braća tadašnjeg predsednika vlade i graonačelnika Beograda.
Zakon pravdali uštedom u budžetu
Predstavnici vlasti su donošenje Zakona o amnestiji novembra 2012. godine pravdali uštedama u budžetu Srbije, uz tvrdnju da se on neće odnositi na one koji su počinili teška krivična dela, poput ubistava. Sa druge strane, opozicija se tada protivila ovakvom zakonskom rešenju, navodeći da će se njime na slobodi naći „ozbiljni kriminalci“.
Koje je tvoje mišljenje o ovoj temi?
Učestvuj u diskusiji ili pročitaj komentare